Fyrir hvern er Ráðherrann?

Þetta er hreint með ólíkindum. Umboðsmaður Alþingis fer um málið silkihönskum. Hann telur til ýmsa meinbugi á vinnuferlum. M.a. hefði mátt óska eftir frekari rökstuðningi fyrir uppröðun matsnefndar. Reyndar var það þannig að matsnefndin raðaði umsækjendum í númeraröð, þið kannist við þetta form, númer eitt, númer tvö o.sv.fr. Það virðist hafa snúist töluvert fyrir dýralækninum okkar að túlka slíka niðurstöðu.Það sem þeir virðast sammála um að það þurfi að tvísegja Árna sömu staðreyndirnar tvisvar svo hann geti farið eftir þeim.

Þetta er í raun spilling og ekkert annað. Sjálfstæðisflokknum finnst sjálfsagt að koma sínu fólki að. Þeim finnst bara ónæði af svona athugasemdum frá umboðsmanni. Þessi spilling virðist vera nokkuð almenn því ef sjálfstæðismenn væru einir um hana væri umboðsmaður mun hvassyrtari. Kurteisi hans ber vott um að hann á  mikið verk fyrir höndum að koma ráðherrum í skilning um að þeir eru starfsmenn þjóðarinnar en ekki á einhverju prívat flippi.

Í raun held ég að í mörgum öðrum löndum væri búið að brenna hálfa miðborgina til kaldra kola en við Íslendingar ypptum bara öxlum.

 

Telur nýmæli í niðurstöðu umboðsmanns

SKORTSTAÐA-?!??

Ég á sætan rauðan jeppa. Nonni vinnufélagi minn fær hann lánaðan í 3 mánuði. Hann greiðir mér 50 þúsund krónur fyrir að fá bílinn minn lánaðan í 3 mánuði. Nonni selur svo bílinn minn strax á 3 milljónir, sem er sem sagt núvirði bílsins. Nonni ætlar að sjálfsögðu að skila mér aftur bílnum að þrem mánuðum liðnum, ÞVÍ ÉG Á BÍLINN ENNÞÁ. Það er að segja á milli mín og Nonna á ég bílinn ennþá, annars væri hann ekkert að hugsa um að afhenda mér bílinn MINN aftur. Auk þess er Nonni strangheiðarlegur maður, er reyndar örlítið gefinn fyrir skjótfenginn gróða. Hann hefur nefnilega hugsað sér að kaupa bílinn mitt aftur til baka áður en þriggja mánaða lánstímanum er lokið. Nonni er að vonast til að bíllinn minn hafi fallið í verði á þessum þremur mánuðum. Ef hann Nonni minn er heppinn þá kaupir hann sæta jeppann minn á 2 milljónir og græðir næstum því eina milljón á bröltinu. Sniðugt, ekki satt?

Bröltinu fylgir viss áhætta og í því felast vandamálin. Ef bíllinn minn hækkar í verði tapar Nonni. Það er ekki verst af öllu. Það sem er verra er ef allar bílasölur landsins fara á hausinn í einu. Þá getur Nonni ekki keypt aftur bílinn minn. Síðan munu lánadrottnar sem bílasölurnar skulduðu taka bílinn minn upp í skuldir bílasölunnar. Þá á ég 50 þúsund kallinn frá honum Nonna en engan bíl. Nonni er horfinn eins og jörðin hafi gleypt hann.

Ég vona bara að eins sé ekki komið fyrir lífeyrissjóðnum mínum og bílnum mínum því þá er ég virkilega í djúpum skít, eða þannig sko.

 

 

 

 

Fiskur í dagblaði.

Reynir Traustason ætlar ekki að segja af sér eftir afhjúpunina í gærkveldi. Í upptökunni kom fram mikill ótti hjá Reyni ef frétt blaðamannsins yrði birt. Maður sá fyrir sér Síkakó gæja með fiðlukassana, handan við hornið, að minnsta kosti í huga Reynis. Það virðist sem Reynir hefði mátt búast við að lenda á hafsbotni steyptur í bala og sennilega götóttur sem sigti. Spurningin er hvort þessi inngreypti ótti Reynis við að fá fisk sendan til sín, innvafinn í dagblað, geri hann einmitt svo hæfan til að halda áfram sem ritstjóri að mati stjórnar Dagblaðsins.

 

Strútarnir.

Mjög merkilegt. Allir vissu en enginn gerði neitt. Enginn sagði íslenskri þjóð sannleikann. Að Davíð hafi orðið hógvær og tileinkað sér samræðustjórnmál hefur greinilega komið íslenskri þjóð í koll. Hann var vanur því að menn gerðu eins og honum fannst. Honum fannst að Ísland gæti farið í gjaldþrot og hann muldraði bara út í horni. Öðruvísi mér áður brá. Allt þetta lið eru strútar með höfuðið á kafi í sandinum.

Annað mjög merkilegt. Davíð hefur leitt Geir upp á aftökupallinn og brugðið snörunni um hálsinn á honum. Hvenær opnar hann fallhlerann.

Fjölmiðlar í heljargreipum

Að vera eða vera ekki þjónustufulltrúi í banka.

 Grein eftir mig sem er í Mogganum í dag.

 Austurrískur bankastarfsmaður hringdi í vin sinn sem starfar á Íslandi og er samlandi hans. Þetta var í apríl 2008. Bankastarfsmaðurinn sagði samlanda sínum að íslensku bankarnir stæðu illa og hún skyldi geyma sparifé sitt annars staðar, sem hún og gerði. Hún sagði henni að mat manna í Austurríki væri það að miklir möguleikar væru á því að íslensku bankarnir gætu farið í þrot ef illa áraði. Ekki var um neitt leyndarmál að ræða. Öllum starfsmönnum viðkomandi banka í Austurríki var með tölvupósti tjáð að draga úr öllum viðskiptum við Ísland þangað til annað væri ákveðið. Hvar voru íslenskir blaðamenn þá? Að eltast við íslenska Utanríkisráðuneytið við atkvæðasöfnun um allan heim vegna framboðs Íslands til Öryggisráðsins.

Fyrrverandi bankastjóri Kaupþings sendir bréf til Forsætisráðherra og Seðlabankastjóra á sama tíma, þ,e, í apríl 2008. Boðskapurinn var hinn sami og austurríska bankamannsins. Sjálfsagt vegna þess að Sigurður og sá austurríski voru að rýna í sömu hagtölurnar. Munurinn er sá að hlustað var á þann austurríska en ekki bankastjóra Kaupþings. Þess vegna á austurríski einstaklingurinn sem starfar á Íslandi allt sitt sparifé, í austurrískum banka, en við Íslendingar ekki krónu með gati, bara skuldir.

Það voru margir fleiri sem vöruðu við að illa gæti farið en ekki var á þá hlustað. Ríkistjórn landsins, yfirmenn Seðlabanka og fjármálaeftirlitið hafa brugðist. Fjölmiðlanir hafa verið gjörsamlega gagnslausir, bara lýst orðnum hlut en ekki krufið málin til mergjar. Önnum kafin þjóðin dansaði með og veitti ekki nauðsynlegt aðhald. Ábyrgð hinna ýmsu aðila er þó mismikil. Ölvunarakstur útrásarmannanna er vítaverður en ef lögreglan lætur ölvunarakstur óáreittan af því að hann sé svo „kúl“ þá verður slæmt enn þá verra. Þegar við bætist að engar ráðstafanir sem duga voru gerðar til að kljást við afleiðingarnar verða fíklarnir að englum því landsfeðurnir voru að minnsta kosti edrú.

Þegar heimilsfaðir skrifar upp á lán sem ábyrgðarmaður í misskilinni góðvild og heimilið lendir undir hamrinum er svipað ástand og við stöndum í núna sem þjóð. Skynsamir menn veðsetja ekki börnin sín. Núna hefur það gerst.

Hvernig komumst við úr klípunni? Við erum strand og enginn í áhöfninni er með hreint sakavottorð né próf úr Stýrimannaskólanum. Áhöfnin neitar að fara úr brúnni. Þeir reyna að sannfæra okkur farþegana að sökum þess hvað þeim tókst vel að sigla skútunni í strand að þá sé engum betur treystandi en þeim að ná henni á flot aftur. Það er ekki laust við vissa kyngingarörðuleika hjá farþegunum.

Þannig standa málin í dag. Við mætum á Austurvöll því við kyngjum þessu ekki. Við viljum nýja áhöfn því við treystum ekki þeirri gömlu. Allur umheimurinn treystir ekki stjórnendum þessa lands, það þorir enginn að senda fjármuni inn fyrir landsteinana sökum algjörs vantrausts á gæslumönnum þess. Allir aðilar að hruni Íslands benda hvor á annan og kenna hinum um. Maður upplifir sig eins og leikskólakennara sem hlustar á hóp barna útskýra hvers vegna rúðan brotnaði. Á meðan sundrast fleygið okkar í spón á strandstað.

Austurrískir bankar gátu lesið rétt í spilin s.l. vor og gert viðeigandi ráðstafanir skjólstæðingum sínum til hagsbótar. Að okkar hálaunaðu gæslumenn voru staurblindir sökum eigin hagsmunagæslu er eins hallærislegt og hugsast getur. Þeir hefðu átt að gera viðeigandi ráðstafanir eins og þeir austurrísku og hindra frekari skaða. Það er ekki að undra að ráðamenn séu rúnir öllu trausti hér heima og erlendis.

 

 

 

Enn eitt neyslulánið??

Hann er góður þessi gaur í Chíkakó. Það sem er einna athyglisverðast í þessu sambandi er að hann telur okkur EKKI þurfa lánið. Það er afstaða sem ekki margir aðhyllast. Hitt sem er mjög merkilegt er að hann telur mikla hættu á því að lánið brenni upp í höndunum á okkur þegar við notum það til að verja krónuna okkar. Ef hann hefur rétt fyrir sér þá er niðurstaðan sú að við tökum lán sem við þurfum ekki og í þokkabót eyðum við þarflausu láni í vitleysu. Þar með hefur ekkert breyst á Íslandi, þ.e. eyðsla í tóma vitleysu...neyslulán.

Gætum hæglega sleppt IMF-láni

Fúlegg verða forsíðufrétt-er þetta góð blaðamennska?

Ég var á Austurvelli í dag. Þar voru fluttar mjög góðar og innihaldsríkar ræður. Fólk stóð og hlustaði með athygli og tók vel undir með klappi og húrrahrópum. Síðan var fundi slitið. Fólk hvarf til síns heima eða annarrar iðju. Nokkrir tóku upp á þeim óskunda að kasta eggjum í Alþingishúsið. Gjörsamlega tilgangslaus gjörningur-það var nefnilega enginn heima.

Nokkur fúlegg á gömlu mannlausu húsi í Reykjavík verður síðan aðal yrkisefni blaðamanna. Þvílíkt fréttamat, þetta er hneisa. Auðvitað er það mun merkilegra að almennir borgarar gefi sér tíma til að iðka lýðræðið, það er frétt. Hvað sögðu ræðumenn, það er frétt. Hver vill láta útifundinn líta út sem skrílslæti. Hjá hverjum vinna þessir blaðamenn, eða hafa þeir bara ekki kveikt á perunni-við krefjumst þess að vera viðmælendur. Takk fyrir.

Eggjum kastað í Alþingishúsið

Austurvöllur og Iðnó í dag.

Nokkrir einstaklingar tóku sig til og svívirtu Alþingishúsið okkar í dag. Það var miður. Það dróg athyglina frá innihaldi mótmælanna. Ræður fundarmanna komust ekki eins vel til skila fyrir vikið í fréttatímum sjónvarpsstöðvanna. Vonandi hættir fólk þessu. Reyndar er þetta til marks um reiði fólks. Okkur er vorkunn að vissu marki.

Ég mætti í dag og fylgdist með, bæði í Iðnó og síðan á Austurvelli. Eggjakastið hófst eftir að formlegum útifundi  hafði verið slitið. Það er mikil undiralda í þjóðfélaginu. Mikil reiði. Hún brýst fram með ýmsu móti, ræðurnar í dag voru eldheitar, spurningar á fundinum í Iðnó voru beittar og klappið, stappið og undirtektirnar sýndu greinilega að hugur er í fólki. Það sem kom mér skemmtilega á óvart var að tillaga Einars Más um að endurheimta kvótann fékk langbestar undirtektir fundarmanna á Austurvelli. Greinilegt var að fundarmenn telja fisk vera hluta af íslensku atvinnulífi.

Þær tilfinningar sem atburðir dagsins skilja eftir í huga mínum eru margs konar. Hvernig gátum við verið svona grandalaus og bláeygð? Einn fundarmanna hvíslaði að mér að það væru til svo margir Íslendingar sem kysu Sjálfstæðisflokkinn jafnvel þó að þar væri hundur í fyrsta sæti, það væri hluti af skýringunni. Þetta bendir til þess að eitthvað mikið sé að í iðkun lýðræðis ef svo geti gerst. Ég held að fólk verði að fara að leggja svolitla stund á lýðræðisiðkun. Fylgjast vel með og mynda sér sína skoðun. Svo segir sagan að æðstu menn í Sjálfstæðisflokknum segi Ríkisfjölmiðlunum fyrir verkum. Ef satt er þá er erfitt að vera lýðræðisiðkandi ef Ríkisfjölmiðlarnir eru beintengdir pólitískum flokki.

Það er mikil nauðsyn að við stokkum upp spilin. Við verðum að skapa opið lýðræðisþjóðfélag. Við verðum að hafa óháða fjölmiðla, sem þora. Við verðum að hafa þjóð sem nennir að fylgjast með og skiptir sér af. Foreldrar sem láta börnin á vergang eru ekki að standa sig. Að lokum, við verðum að tína burt öll skemmdu eplin jafnvel þó það sé skítverk.

The Untouchables.

Það virðist sem nýr sértrúarflokkur sé fæddur á Íslandi. Það má kalla þá "the untouchables" eða hinir ósnertanlegu. Það eru svona einstaklingar sem búa yfir þeim einstæða eiginleika að mega ekki skulda, nema það henti þeim sérstaklega. Þ.e.a.s. ef þeir eru að kaupa sér hlutabréf sem munu aukast í verðgildi.

En núna árar illa á hlutabréfamarkaðnum og þá minnka líkur á því að kaupendur á hlutabréfum geti staðið í skilum. Sérstaklega ef það er haft í huga að hlutabréfakaupin voru fjármögnuð með lánum. Við venjulegar aðstæður eru slíkir einstaklingar gerðir upp. Nú vill svo til að töluverður hópur manna sem vinna innan fjármálafyrirtækja njóta sérkjara. Það má segja að kreppan nær ekki til þeirra því þeim er ekki gert að greiða skuldir sínar. Forsendan er sú að ekki sé hægt að hafa gjaldþrota einstaklinga í vinnu í bönkum og slíkum stofnunum.-The Untouchables-.

Á sínum tíma hreinsuðu menn til og fjarlægðu skemmdu eplin. Það var mikill uppgjörstími og ýmsir lágu í valnum að lokum. Það sýndi sig þá að menn voru ekki svo ósnertanlegir.

Á Íslandi í dag eru að myndast mjög sérkennilegar aðstæður. Það er algjör vantrú á Ríkisstjórn og Seðlabanka, bæði hér heima og erlendis. Flokkshollusta riðlast sem aldrei fyrr. Mikil ólga og gerjun á sér stað. Því er þessi sérhagsmunagæsla eins og bensín á bálið. Ætli mörlandanum sé ekki nóg boðið og fjandinn verði laus. Sjálfsagt ekki vanþörf á því.

 

 

Ísland að athlægi.

Það er ekki gaman að vera Íslendingur í dag. Sjálfstæðisflokkurinn innleiddi frelsi athafnamanna og einkavæddi bankanna. Sami flokkur lagði niður frelsið og innleiddi Ráðstjórn á Íslandi. Því má segja að við fáum bæði peninga og verklagsreglur frá gamla góða Rússlandi.

Þrátt fyrir varnaðarorð færustu manna hafa embættismenn og ráðherrar gert minnst lítið, fyrr en núna og þá í algjöru pati. Enda er umheiminum skemmt. Seðlabankinn hefur sent "ekki nægjanlega vel skilgreinda ósk" til Bandaríska seðlabankans. Spurningin er hvort umsóknin var páruð á pappírsþurrku í Seðlabankanum. Norski og sænski Seðlabankinn hafa ekki fengið neina formlega ósk um aðstoð. 

Davíð er í Kastljósinu og hvítþvær sig af glæsibrag, enda enginn viðvaningur. Samt gott að fá að hlusta á hann milliliðalaust. Sannfæringarkraftur hans er svo mikill að manni líður strax mikið betur. 

Vandamálið er bara að það eru svo fáir sem skilja íslensku í heiminum og fá ekki notið orða Davíðs eins og við hér heima.