Allir á Austurvöll í dag, erum enn föst í Framsóknarflórnum.

Því miður er baráttunni ekki lokið. Framsóknarmenn hafa algerlega misskilið hlutverk sitt við myndun nýrrar Ríkisstjórnar. Þeir lofuðu að verja hana falli. Þeir þurfa ekkert að vasast í málefnasamningnum. Minnihlutastjórn sem treystir á einn ákveðinn flokk eins og vel þekktan og Framsóknarflokkurinn er, er ekki að setja neitt á koppinn sem vitað er fyrirfram að fellur ekki í kramið. Framsóknarmenn hafa þar að auki mikil völd nú þegar. Því eru engar forsendur til að láta svona. Hugsanlegt er þó að Framsóknarmenn hafi hugsað sér frá upphafi að stjórna Ríkisstjórn VG og Samfylkingarinnar í einu og öllu, þ.e. að þeir væru Ríkisstjórnin án þess að vera í Ríkisstjórninni. Á þann hátt geta þeir talið allt hið góða sem hún kemur til leiðar sér til tekna án þess að taka ábyrgð á því sem miður fer. Framsókn hefur greinilega ekkert breyst, sami flórinn. Kæru Framsóknarmenn, hættið þessari sýndarmennsku, komið ykkur að verki, það er verk að vinna.

Lýðveldi 2.

Ef maður á að vera jákvæður þá lifum við spennandi tíma. Núna er mikið lífsmark með stórum hluta þjóðarinnar. Andstæða þess er sú ládeyða sem umlykur Ríkisstjórnina. Eina undantekningin er Heilbrigðisráðherra og mælast aðgerðir hans misvel fyrir. Sem fyrrverandi starfsmaður St. Jósefsspítala vona ég innilega að þau mál muni öll leysast farsællega.

Sá hluti þjóðarinnar sem er ekki þjóðin er í valdabrölti. Þjóðin vill fá völd. Við viljum breytingar. Eins og Guðlaugur Þór getur vitnað um eru breytingar oftar en ekki óvinsælar. Því munu hugmyndir okkar mæta mjög mikilli andstöðu þeirra sem halda um völdin núna.

Við verðum að sameinast um nokkur einföld markmið og koma þeim á koppinn.

Njörður P var í Silfri Egils í dag og tjáði sig um sínar hugmyndir sem ég get verið sammála. Auk þess hafa ýmsir bloggarar sett fram svipaðar hugmyndir, Egill Jóhannsson Jakobína, og ýmsir fleiri.

Mjög góðar og þarfar hugmyndir, núna er bara verklegi þátturinn eftir.

OPINN BORGARAFUNDUR Í KVÖLD.

OPINN BORGARAFUNDUR #7

OPINN BORGARAFUNDUR #7
Í Iðnó, fimmtudaginn 8. janúar kl 20-22.

Fundarefni: Mótmæli (ólík viðhorf, ólíkar aðferðir, sömu markmið?), aðferðafræði mótmæla og borgaraleg óhlýðni.

Frummælendur

• Hörður Torfason - Raddir fólksins
• Eva Hauksdóttir - Aðgerðasinni
• NN anarkisti
• Stefán Eiríksson - Lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins

Auk þeirra munu Katrín Oddsdóttir, laganemi og talsmaður Neyðarstjórnar Kvenna, Sigurlaug Ragnarsdóttir fyrir hönd Nýrra tíma og Þórhallur Heimisson, prestur, taka þátt í pallborðsumræðum ásamt fleirum og svara spurningum viðstaddra.
Þá hefur Birni Bjarnasyni dómsmálaráðherra sérstaklega verið boðin þátttaka í pallborðsumræðunum.
Hvetjum ríkisstjórn Íslands og alla alþingismenn til að mæta á svæðið, hlusta á sína kjósendur og vera með í umræðunni. Hvetjum ennfremur alla fjölmiðlamenn og konur til að mæta og taka þátt.

Fyrirkomulag
Fundarform verður með sama sniði og áður, þegar frummælendur hafa lokið máli sínu er orðið gefið laust og fundargestir úr sal fá að tjá sig eða spyrja þátttakendur í pallborði spurninga. Hver aðili hefur tvær mínútur til að tjá sig svo gott er að vera vel undirbúinn.

Við hvetjum fundargesti til þess að mæta tímanlega vegna takmarkaðs húsrýmis.
Sýnum borgaralega virkni og fjölmennum á fundinn. Spyrjum, hlustum og fræðumst.

Syndaaflausn auðmanna eða nýr Landspítali?

ÞAÐ eru viss líkindi með jólaguðspjalli kristinnar kirkju annars vegar og

því sem guðspjallamenn ríkisstjórnarinnar boða fyrir þessi jól. Í kristni tekur

Guð á sig allar skuldir mannanna og eru allir sammála því að það sé óverðskuldað.

Guðspjall ríkisstjórnarinnar, er í eðli sínu eins. Þar er það boðað að

skuldir skuli greiddar af þeim sem stofnuðu ekki til þeirra. Okkur er eins farið

og Guði, syndakvittunin er óverðskulduð. Guð gaf son

sinn eingetinn fyrir skuldir mannanna. Það stefnir í það

sama hjá mér, sjálfsagt munu börnin mín verða negld til

æviloka á skuldakrossinn, eins og Kristur forðum daga.

Þrátt fyrir að gæska Guðs sé nánast ótakmörkuð er hann

þó með reglurnar á hreinu. Því er bara um tvo staði að

ræða, helvíti eða himnaríki. Það er ekki neitt miðjumoð.

Ein ófrávíkjanleg regla er að Guð getur ekki fyrirgefið þegar

syndgað er upp á náðina.

Eftir hálfa öld í kristnu samfélagi er það ansi hart að

verða sendur í það neðra, óverðskuldað. Ekki syndgaði ég upp á náðina, þ.e.

ég keypti mér ekki flatskjá. Jólaguðspjall ríkisstjórnarinnar gengur mest út

á að kvitta fyrir syndir þeirra sem syndguðu mest og syndguðu greinilega

upp á náðina.

Það á sér stað gróf mismunun í dag. Það er verið að fella niður skuldir

blygðunarlaust. Það er ekki verið að fella niður skuldir venjulegs fólks, eingöngu

lengt í lánum þess.

Milestone fá sennilega niðurfellingu á 55 milljörðum ísl. króna. Fyrir þá

fjármuni hefði verið hægt að byggja nýjan Landspítala þar sem lágmarksmannréttindi

sjúklinga hefðu verið uppfyllt, þ.e.a.s. „kamar á kjaft“. Því er

ekki að heilsa núna, sjúklingar munu halda áfram að deila bæði kamri og

spítalasýkingum.

Auðmenn þjást aftur á móti af ákvörðunarkvíða af öðrum toga, þ.e. hver

deilir skuldunum með þeim.

Fólki ofbýður, það skilur þetta ekki. Ef þú eignast kröfu upp á heilan spítala

hvers vegna krafan er ekki innheimt. Hvaða hagfræði er það að breyta

kröfu í tap sem skattgreiðendur borga? Þar sem augljóslega er verið að

hygla einhverjum útvöldum er um spillingu að ræða því jafnræðisreglan er

brotin.

Almenningur er fullur vantrúar á að þetta sé raunverulega að gerast en

það er að síast inn hjá okkur. Almenningur er einnig ráðþrota. Valdhafar

vilja ekki gefa okkur kost á að nota eina löglega vopnið okkar, kosningaréttinn.

Þrátt fyrir margbreytileg og síendurtekin mótmælahöld erum við sniðgengin.

Valdhafarnir vilja ekki ráðfæra sig við fólkið og finna niðurstöðu „sem

dæmist góð af ráðinu og fólkinu“ eins og í Aþenu til forna.

Aftur á móti er auðmönnum boðið að borðinu. Reyndar eru þau fundahöld

fyrir luktum dyrum andstætt fundum „fólksins“ á Austurvelli. Í aflokuðum

kimum þjóðfélagsins er fundin niðurstaða „sem dæmist góð af valdhöfum og

auðmönnum“. Almennir borgara eiga þess ekki einu sinni kost að snuðra eins

og hver annar rakki og hirða upp mylsnuna, þvílík er þjóðnýting auðmannanna.

Við erum ekki virt viðlits, við erum ekki einu sinni þjóðin. Við erum

reyndar nógu góð til að vinna fyrir liðið. Að kalla okkur skríl er rangnefni því

samkvæmt mínum kokkabókum erum við þrælar. Ef það er þrælastríð sem

þarf þá verður svo að vera, ekki er hægt að halda svona áfram.

Grein sem birtist eftir mig í Mogganum í Dag.

Lifandi lík í farteskinu.

Það er svo sérkennilegt hvað við höfum mikla þörf fyrir það að blogga. Þörfin hefur sjaldan verið meiri en nú. Bloggið er tjáskipti sem hugnast opinni umræðu og þar með lýðræðinu. Því er það mjög sorglegt þegar Mbl lokar fyrir athugasemdir á frétt sem er óþægileg. Vonandi eru það bara mistök sem verða ekki endurtekin. Agnes Braga fékk ekki viðtalið sitt birt um árið, Mogginn hlýtur að þroskast eitthvað, þeir verða að klippa á naflastrenginn ef þeir ætla að verða fullgildir einstaklingar í þjóðfélagi borgara.

Núna er komin óþreyja í mótmælendur og er það vel. Menn kvarta yfir því að helstu leikendur á sviði mótmælenda hafi ekki skýra stefnu. Þeir hafa það reyndar en hinir óþreyjufullu vilja sjá breytingar strax. Það sem hinir óþreyjufullu gera sér ekki grein fyrir er að mótmælendur sem hingað til hafa mótmælt er forsenda þessara væntinga hinna óþreyjufullu. Því er um þróun að ræða. Fyrst eru hógvær mótmæli en síðan koma minna hógvær mótmæli.

Við viljum ekki þjóðfélag þar sem opinn miðill lokar á athugasemdir og ekki heldur þar sem mótmæli fara úr böndunum. Við viljum ekki kjálkabrot né piparúða. Við getum verið sammála um það. Okkur mun því miður ekki verða að ósk okkar. Það virðist vera einlægur vilji Geirs og Ingibjargar að spila sinn pólitíska leik áfram. Hann gengur út á það að koma til kosninga eins sigurstrangleg og hugsast getur. Að þeim loknum ætla þau að viðhalda sama óbreytta þjóðfélaginu. Flokkurinn fram yfir fólkið.

Þar er ásteytingarsteinn okkar. Við, þessir mótmælendur, viljum ekki óbreytt Ísland. Við viljum nýtt Ísland. Forsenda þess er sársaukafull krufning, því líkið er ekki dautt. Um þetta mun árið 2009 snúast, hvort líkið skynjar sinn vitjunartíma og deyr.

Biskupsræða eða Gúttóslagur.

Það er ekki margt sem ég hef haft tíma til að skoða á netinu í dag. Ég lagði mig þó í framkróka við að lesa ræðu biskupsins okkar. Hún var mjög uppbyggileg og réttsýn og greinilega langbesta áramótaræðan um þessi áramót. Síðla dags meðan ég tók eina létta skák við Páfann varð mér illilega brugðið. Ekki vegna gyllinæðar minnar heldur að maður kallaði mótmælendur "kommúnistadrullusokka".  Þar var mættur vinnufélagi minn Guðmundur Klemenzson. Þar sem bókin á náttborði mínu þessa dagana er Gúttóslagurinn 1932 finnst mér eins og sagan sé að endurtaka sig. Því tel ég mjög mikilvægt að við öll vöndum okkur til hins ýtrasta að tjá skoðanir okkar. Við verðum öll að hafa það að leiðarljósi að þó við þolum ekki skoðanir annarra þá munum við sameinast um að allir geti tjáð og túlkað sýnar skoðanir. Bæði grjótkast á lögreglumenn eða rúðubrot í fyrirtækjum mótmælenda  minnir frekar á Þýskaland fyrir stríð.

Slíka niðurlægingu mannsandans verðum við að hafa þroska til að neita okkur um.

Mótmælendum ógnað á gamlársdag

Ingibjörg og þjóðin.

Ég viðurkenni fúslega að ég stal þessu úr Smugunni, en freistingin var of sterk.

Frelsi til athafna, flugeldar, bankar og afleiðingar alls þessa.

Meðan ég fylgdist með flugeldum springa og kökur tætast í kvöld fór ég að velta fyrir mér frelsinu til athafna. Það er almennt viðurkennt að einstaklingar eigi að hafa frelsi til athafna meðan þær skaða ekki aðra. Þrátt fyrir þessa meginreglu er hún brotin. Við vitum vel að um hver áramót slasast einhverjir sökum þessa háttalags. Við sættum okkur við að fólk skaði sig vegna ofneyslu áfengis. Við vitum að margur íþróttamaðurinn skaddast við íþróttaiðkun sína. Við ökum bílum alla daga þrátt fyrir að sú iðja kosti mörg mannslíf á ári hverju. Því virðist reglan vera frekar þannig að við höfum frelsi til athafna svo fremi að bara fáir skaðist af háttalaginu. Það sem hins vegar er augljóslega hættulegt fyrir einstaklinginn, einn eða fleiri, er bannað. Svona oftast eða þannig sko.

Þjóðin finnst að frelsi ákveðinna einstaklinga til athafna brjóti meginregluna um að eingöngu fáir skulu skaðast af verkum þeirra, sem nýta sér frelsið til athafna sinna. Almenningur er mjög ósáttur við að frelsið var nýtt til að gera bankana 12 sinnum stærri en þjóðarheimilið. Einnig það frelsi sem stjórnvöld tóku sér til að bregðast rangt við aðsteðjandi vanda. Að þegja þunnu hljóði um hvað er að gerast innanbúðar hjá stjórnsýslunni. Að taka sér það frelsi að sitja áfram, að afnema frelsi okkar til að hafa kosningar. Nýting valdhafa á frelsinu miðast við að þau komist sem best undan vetri. Slík notkun á frelsinu til athafna skaðar allt of marga til að þjóðin sætti sig við það.

Þegar mótmælendur trufluðu og komu í veg fyrir útsendingu hjá sjónvarpsstöð hér í bæ urðu viðbrögðin slík að skaði hlaust af. Að mótmæla samrýmist meginreglunni, að athafnirnar valdi litlum ásættanlegum skaða, eins og við umgöngumst frelsið á öðrum sviðum þjóðlífsins. Til samanburðar má geta þess að margir hafa orðið blindir vegna frelsisiðkunar þeirra sem elska flugelda og annað stórhættulegt dót um áramót.

Hvað um það, það sem ég ætlaði að segja var þetta; ef allir þessir lögreglumenn hefðu frekar takmarkað frelsi bankanna á sínum tíma hefði margt farið á annan veg.

Áramótaskupið var frábært.

Þetta fannst öllum á mínu heimili, mikil ánægja og skemmtun.

Gúttó-Þjóðin og Palestína.

Ekki er laust við að maður verði hugsi vegna atburða dagsins og viðbrögðum við þeim. Það er greinilegt að mótmælin eru að stigmagnast. Ofbeldi var beitt. Að það takist að fá 250 manns til að stöðva útsendingu Stöðvar2 og leggja á sig slagsmál og piparúða er til marks um algjört virðingaleysi á valdhöfum. Þar sem margir landsmenn hafa misst traust á valdhöfum þessa lands eftir atburði liðinna mánaða hafa margir skilning á mótælunum. Kryddsíldin er tákn fyrir vald fjölmiðla, þingmanna og ráðherra. Einnig er síldin tákngerfingur flokkanna. Kryddsíldin hefur verið eintal þessara valdastofnana til þjóðarinnar. Hugmynd Steingríms að bjóða mótmælendunum inn í Kryddsíldina og taka þátt í umræðunni var góðra gjalda verð. Það hefði verið í anda lýðræðis að fólkið og valdhafarnir hefðu rætt málin milliliðalaust. Því miður voru liðlega 60 lögreglumenn á milli svo hugmynd Steingríms komst ekki á koppinn.

Gúttóslagurinn 1932 afsannar að atburðurinn í dag sé nýung á Íslandi. Aftur á móti er um tímamót að ræða í seinni tíma sögu landsins. Allir erlendir fjölmiðlamenn sem komið hafa til Íslands hafa lýst undrun sinni á að enginn hafi sagt af sér. Auk þess hafa þeir bent á að í öðrum löndum væru mótmælin mun harðari en hér og sum staðar væri búið að brenna borgir af minna tilefni.

Ekki tel ég að mótmælendur séu að svara kalli umheimsins um aukin mótmæli. Hitt er líklegra að algjört sinnu- og stefnuleysi stjórnvalda sé orsök harðnandi mótmæla. Ef Ingibjörg hefur samúð með Palestínumönnum ætti hún ef til vill að geta skilið bröltið í þjóðinni sem er enn jafn ósamþykkt sem þjóð og Palestínumenn.

Fólk slasað eftir mótmæli