Að pissa í skóna sína.

Það ku vera skammgóður vermir, fyrst volgt en síðan enn kaldara.

Áramót eru tími uppgjörs. Þá horfum við afturábak og áfram. Pælum og metum. Reynum að komast að niðurstöðu, stillum kúrsinn og strengjum heit, allt í þeim tilgangi að næsta ár verði betra en það gamla.

Ef ég ætti að gefa árinu 2008 einkunnarorð þá yrði það "að pissa skóna sín". Þannig hafa valdhafar hagað sér allt þetta ár. Allir sem fylgdust með vissu að bankarnir voru gjaldþrota árið 2007. Allir sem fyldust með vissu eftir síðustu áramót að skuldir bankanna voru 12 sinnum fjárlög íslenska ríkisins. Og allir sem fylgdust með gerðu ekki nokkurn skapaðan hlut til að afstýra hruninu. Allir pissuðu í skóna sína.

Þegar horft er um öxl er vandséð hvernig valdhafar hefðu getað klúðrað þessu meir eða betur. Það hefur í raun allt klikkað sem bilað gat.

Síðast liðna 3 mánuði hafa valdhafar og skilanefndir bankanna verið að sortera úr haugnum. Í fyrsta lagi fer öll sú vinna á bak við luktar dyr. Það er mjög óheppilegt því þar með er komin forsenda fyrir trúnaðarbresti á milli valdhafa og almennings. Þegar einhverjar fréttir leka út er oftast um að ræða niðurfellingu skulda hjá vellauðugu fólki. Trúnaðarbrestur breytist í gjá. Þar að auki virðist sem þeir sem fóru á hausinn eftir allt sukkið verði endurreistir á ný með hjálp íslenskra skattgreiðenda. Núna held ég að gjáin sé að breytast í D-day.

Ef auðmenn og valdhafar ætla að tína bestu bitana handa sér og þátttaka almenning felst eingöngu í að borga brúsann er ekki von á góðu. Þá höfum við farið úr öskunni í eldinn. Göran Persson sagði að við ættum að sækja fjármuni auðmanna, hann manaði okkur til þess. Ekkert lífsmark er í þá veru hjá valdhöfum.  Rannsóknarnefndin sem skipuð hefur verið nýtur ekki trúverðugleika strax í upphafi og er það miður.

Niðurstaða almennings er sú að það eigi að hlunnfara okkur eina ferðina enn.

Nýja Ísland.

Jólin sjálf eru oft góður tími. Ef vel tekst til tekst manni að hægja örlítið á atburðarrásinni. Venjulega er maður svo upptekinn í sínu daglega amstri að ekki gefst ráðrúm til að hugleiða. Jólin sjálf gefa manni kost á því að lesa kannski eina góða bók og hugleiða málin. Afleiðingin gæti orðið að það örlaði á gagnrýnni hugsun. Því hljóta jólin að vera þyrnir í augum allra sem vilja óbreytt ástand.

Með því að troða öllum uppákomum sem nöfnum tjáir að nefna í desembermánuð auk alls þess undirbúnings sem jólahaldið sjálft krefur gerir allt venjulegt fólk uppgefið og örmagna. Síðan koma útsölurnar eftir flugeldasýninguna. Það sem skiptir öllu máli er að landinn hafi enga dauða stund til að íhuga tilveruna. Hann gæti orðið gagnrýninn. Þá er voðinn vís.

Mér tókst þó að lesa bókina "Nýja Ísland" eftir Guðmund Magnússon sagnfræðing. Mjög góð bók og skyldulesning í dag. Hægt er að gagnrýna eitthvað smotterí í bókinni en aðalatriðin yfirskyggja þau. Ég tel að sem flestir ættu að verða sér út um þessa bók og lesa hana vel og vandlega.

Árið 2009 veldur mér hugarangri. Ég óttast að fjárlögin haldi engan veginn og þau verði margskrifuð á næsta ári. Heilbrigðiskerfið verði einkavætt í auknu mæli með vaxandi gjaldtöku þeirra sem síst mega við því. Okkur verði troðið inn í ES án þjóðaratkvæðagreiðslu, bara si svona. Auðmenn munu halda sínu en við hin borgum brúsann. Það virðist ekki nein fær leið innan okkar lýðræðiskerfis til að koma í veg fyrir þessa þróun. Ef ekkert markvert gerist óttast ég að fólk muni grípa til örþrifaráða, það væri mjög bagalegt, en eina lausnin, eða hvað?

55 milljarðar út um gluggann.

Margir eru að undirbúa jólin og reyna að gleyma tilvist kreppunnar, það er í sjálfu sér gott og blessað, en munum það að lýðræðið tekur sér aldrei frí. Ýmsir aðrir eru einnig á yfirvinnu þessa dagana. Um helgina fréttist það að fyrirtækið Milestone sem datt inn í ríkisbankann okkar hefði gert samning við skilanefnd skipuð af okkar mönnum. Sem sagt okkar banki og okkar skilanefnd gerði upp fyrirtækið Milestone. Niðurstaðan er sú að þeim voru gefnar upp skuldir upp á 55 milljarða. Við áttum kröfu á þá en af einhverjum orsökum ákveða okkar menn að sleppa þeim við að greiða skuld þeirra við OKKUR.

Ef þú fellir niður kröfu ertu að sjálfsögðu kröfunni fátækari.

Við erum 55 milljörðum fátækari.

Við þurfum því að greiða 55 milljarða meira í skatt.

Hvað er hægt að gera við 55 milljarða, t.d. byggja nýjan Landspítala.

Kreppuvísur.

Fann þessar vísur á bloggsíðu Guðrúnar Jónínu.

 Hrein snilld, finnst ykkur ekki?

 

Glitnisgaur kom fyrstur,
gráðugur í öll bréf.
Hann laumaðist í vasana
og lék með fólksins fé.

Hann vildi sjúga þjóðina,
þá varð henni ekki um sel,
því greyið var sko afæta,
það gekk nú ekki vel.

2.
Björgúlfsaur var annar,
með gráa hausinn sinn.
Hann skreið úr skipi hafsins
og skaust í bankann inn.

Hann faldi sig í Rússlandi
og froðunni stal,
meðan bjórmeistarinn átti
við Yeltsín gamla tal.

3.
Bjármann hét sá þriðji,
böðullinn sá.
Hann krækti sér í milljarða
þegar kostur var á.

Hann hljóp með þá til Noregs
en hirti ekki um sjóðina,
sem féllu hver af öðrum
við sjáum núna slóðina.

4.
Sá fjórði, Bændasleikir,
var fjarskalega sljór.
Og ósköp varð hann leiður,
þegar bankadruslan fór.

Þá þaut hann eins og Welding
og þotuna greip,
og flaug með henni í London
því krónan var svo sleip.

5.
Sá fimmti Smárasnefill,
var skrítið fjármagnsstrá.
Þegar hinir fengu í nefið
hann barði dyrnar á.

Þeir ruku'upp, til að gá að
hvort gestur væri á ferð.
Þá flýtti' ann sér að pokanum
og fékk sér góðan verð.

6.
Sá sjötti Sigjónárna,
var alveg dæmalaus.-
Hann framundan rústunum
rak sinn ljóta haus.

Þegar fólkið vildi skýringar
á auralausum reikningum,
hann slunginn var að afsaka
og skyldi ei neitt í hlutunum.

7.
Sjöundi var Heiðarmár,
sá var sjaldan sýndur,
ef fólkið vildi tal af 'onum
hann var alltaf týndur.

Hann var ekki sérlega
hnugginn yfir því,
þó þjóðarskútan maraði
þá hálfu kafi í.

8.
Baugabur, sá áttundi,
var skelfilega þver.
Hann hluta keypt'af bönkunum
með hluta úr sjálfum sér.

Svo lánaði hann sér milljarða
og yfir öðrum gein,
uns hann stóð á blístri
og stundi og hrein.

9.
Níundi var Nógafaur,
næmur á fé og snar.
Hann hentist út um heiminn
og hluti keypti þar.

Á enskum bita sat hann
í símaleik
og át þar hluti drjúga,
enga Breta sveik.

10.
Tíundi var Skallakjaftur,
tungulipur mann,
sem hamaðist á landslýð
og æsti upp hann.

Ef vammlegt var hvergi
né ósiðlegt að sjá,
hann oftast nær seinna
í það reyndi að ná.

11.
Ellefti var Stjórnaskelfir
aldrei fékk sá kvef,
og hafði þó svo hláleg
og heljarstór eyru og nef.

Ef fnyk af féhyggju
ekki hann fann,
þá léttur, eins og reykur,
lyktina upp spann.

12.
Sólráður, sá tólfti,
kunni að spinna vef.-
Hann þingmannasveitina
sveigði í kosningaþref.

Hann krækti sér í fylgi,
þegar kostur var á.
En stundum reyndist enginn
akkurinn hans þá.

13.
Þrettándi var Kreppugeir,
þá var komið kvöld,
alltaf kom hann síðastur
á bankahrunsöld.

Hann blekkti litlu börnin sín,
sem mótmæltu prúð og fín,
og trítluðu um bæinn
með spónaspjöldin sín.

Höfundur óþekktur

 

SKORTSTAÐA-?!??

Ég á sætan rauðan jeppa. Nonni vinnufélagi minn fær hann lánaðan í 3 mánuði. Hann greiðir mér 50 þúsund krónur fyrir að fá bílinn minn lánaðan í 3 mánuði. Nonni selur svo bílinn minn strax á 3 milljónir, sem er sem sagt núvirði bílsins. Nonni ætlar að sjálfsögðu að skila mér aftur bílnum að þrem mánuðum liðnum, ÞVÍ ÉG Á BÍLINN ENNÞÁ. Það er að segja á milli mín og Nonna á ég bílinn ennþá, annars væri hann ekkert að hugsa um að afhenda mér bílinn MINN aftur. Auk þess er Nonni strangheiðarlegur maður, er reyndar örlítið gefinn fyrir skjótfenginn gróða. Hann hefur nefnilega hugsað sér að kaupa bílinn mitt aftur til baka áður en þriggja mánaða lánstímanum er lokið. Nonni er að vonast til að bíllinn minn hafi fallið í verði á þessum þremur mánuðum. Ef hann Nonni minn er heppinn þá kaupir hann sæta jeppann minn á 2 milljónir og græðir næstum því eina milljón á bröltinu. Sniðugt, ekki satt?

Bröltinu fylgir viss áhætta og í því felast vandamálin. Ef bíllinn minn hækkar í verði tapar Nonni. Það er ekki verst af öllu. Það sem er verra er ef allar bílasölur landsins fara á hausinn í einu. Þá getur Nonni ekki keypt aftur bílinn minn. Síðan munu lánadrottnar sem bílasölurnar skulduðu taka bílinn minn upp í skuldir bílasölunnar. Þá á ég 50 þúsund kallinn frá honum Nonna en engan bíl. Nonni er horfinn eins og jörðin hafi gleypt hann.

Ég vona bara að eins sé ekki komið fyrir lífeyrissjóðnum mínum og bílnum mínum því þá er ég virkilega í djúpum skít, eða þannig sko.

 

 

 

 

Kató gamli.

Núna er ég farinn að endurtaka mig. Þannig var Kató gamli líka, endurtók sömu vísuna aftur og aftur í lok hverrar ræðu sagði hann "svo legg ég til að Karþagó verði lögð í eyði". Honum varð lokum að ósk sinni.

Ég vil taka upp Evru einhliða strax. Ástæðan er eigingirni mín og ekkert annað. Ég tel það fljótvirkustu leiðina til að afnema verðtrygginguna af húsnæðislánunum mínum. Á þann hátt tekst mér að halda í lífeyrir minn í húsinu mínu sem ég hef þrælað fyrir í 30 ár. Sennilega er allur annar lífeyrir komin í ryksugu fjárglæframanna.

Svo er það þetta með EU og Samfylkinguna. Það er að sjálfsögðu algjört prinsipp mál að kolfella fyrsta samninginn sem við gerum við EU. Semja svo upp á nýtt og fá betri díl. Algjör heimska að taka fyrsta tilboði, eða hvað?

Persson löðrungar okkur enn.

Á Eyjunni í dag er sagt frá viðtali sem Morgunblaðið hefur við Göran Persson. Við fyrstu sýn virðist hann vera að mæra núverandi Seðlabankastjóra. Sjálfsagt er hann að gauka að honum hlýjum orðum eftir öll hanastélin sem þeir hafa stundað saman í henni Evrópu sinni. Sænskur húmor er oft nokkuð langsóttur, jafnvel torskilinn. Á köflum getur hann verið sársaukafullur. Það sem einkennir Svía fram yfir ýmsa aðra er að segja mönnum aldrei til um grundvallaratriði, þ.e. þegar vitað er að hlustandinn ætti að hafa fulla þekkingu á þeim. Aftur á móti þegar Svíi fer að segja manni til um það sem maður átti að hafa lært í barnaskóla er hann að hæða mann, þannig er það bara. Sem Íslendingar verðum við bara að kyngja þessu, því við klikkuðum á þessu og sér í lagi þeir sem við réðum til að forða okkur frá vitleysunni.

"Persson leggur áherslu á gildi heilbrigðrar skynsemi þegar efnahagsmál eru annars vegar. „Ef menn bara gæta þess að sjá til að tekjurnar séu hærri en útgjöldin standa þeir sig ágætlega.“

Vonandi klikkum við ekki í framtíðinni, ef hún finnst þá einhversstaðar.

 

Siðareglur endurskoðenda á Íslandi.

Það kemur fram á Smugunni í dag að félag endurskoðenda hefur verið að þýða siðareglur á þessu ári, þ.e. 2008. Þessar siðareglur munu ganga í gildi 1. janúar 2009. Mér er spurn, hafa endurskoðendur ekki haft neinar siðareglur fyrr en núna? Hvernig er þetta hægt? Ég trúi þessu tæpast, leiðrétti mig hver sem betur getur. Var bara áður farið eftir sannfæringu hvers og eins. Sannfæringu hefur hingað til verið hægt að kaupa án mikilla vandræða. Hvað er í gangi?

Löðrungur Göran Perssons.

 Göran Persson fyrrum fjármála og síðar forsætisráðherra Svíþjóðar var boðið að halda fyrirlestur í Háskóla Íslands í dag. Síðan var viðtal við kappann í Speglinum í útvarpinu í kvöld.Ég var búsettur í Svíþjóð á þessum árum. Kannast vel við kreppu af þeim sökum. Aftur á móti leið mér aldrei neitt sérstaklega illa í Svíþjóð í kreppunni þar. Aftur á móti er ég með mikið óbragð í sálinni vegna kreppunnar okkar. Það var mjög sérkennilegt að heyra rödd Görans úr útvarpinu í kvöld. Allt í einu var maður kominn til Svíþjóðar í einni svipan. Aftur "heim". Það rifjaðist upp fyrir mér hvers vegna hlutirnir gengu vel fyrir sig í Svíþjóð, það var nagli í brúnni sem sagði okkur umbúðalaust hvað hann ætlaði að gera. Í Svíþjóð er miklu meira gegnsæi en á Íslandi. Þar geta allir fengið aðgang að gögnum sem myndu valda heilablóðfalli hjá hvaða embættismanni á Íslandi.

Þar gaf hann íslenskum ráðamönnum á kjaftinn í dag. Göran sagði að allt ætti að vera upp á borðum, allar upplýsingar sem skipta máli. Hann tiltók sérstaklega fjármálafyrirtækin. Í meir en tvo mánuði hafa fjölmiðlar reynt að fá einhverjar upplýsingar en skrápurinn á leynimakkinu hefur varla rispast.

Allt traust á milli þjóðar og valdhafa er horfið. Allt traust milli þjóðar og eftirlitsstofnana er horfið. Þjóðin er orðin sannfærð um að verið sé að hlunnfara hana á bak við tjöldin. Aldrei fékk ég þessa tilfinningu í kreppunni í Svíþjóð. Það er margt og mikið að hjá okkur Íslendingum og Göran benti á margt í dag, ætli einhver taki mark á honum. 

 

Borgarafundur.org-Agora.

Grein sem birtist eftir mig í Morgunblaðinu í dag.

Fyrirbærið Borgarafundur.org hefur gert sig gildandi á liðnum vikum í umræðunni. Leikstjóranum Gunnari Sigurðssyni leiddist allt í einu það sem flatskjárinn hans hafði upp á að bjóða. Á flatskjánum endurómuðu vandamálasögur fólks og hremmingar fræga fólksins. Dr. Phil sagði okkur að svona væri þetta hjá mörgum og við þyrftum að leysa þetta sjálf. Vandamálin tilheyra einstaklingunum og lausnirnar einnig. Á þessu torgi flatskjásins er sjaldnast leitað lausna með umræðu milli stjórnvalda og einkalífs. Flatskjárinn er milliliður og því getur hann aldrei komið í stað fundar þar sem valdhafar mæta almenningi til skrafs og ráðagerða. Flatskjárinn hans Gunna virtist ófær um að fá fram svör við ýmsum brennandi spurningum sem hrjáðu hann.

Þess vegna stóð Gunnar upp úr sófanum sínum og hélt Borgarafund í Iðnó. Borgarafundirnir eru torg þar sem „ráðið“ mætir fólkinu. Þar eiga persónuleg vandamál að umbreytast í opinber mál. Aþeningar til forna kölluðu þennan „hitting“ tveggja afla í þjóðfélaginu Agora. Þar sem fólkið mætti hinu opinbera. Þar fór fram lagasetning og niðurstaða þessara funda var ætíð inrömmuð í orðin „það dæmist gott af ráðinu og fólkinu“. Takið eftir því að fólkið var með í ráðum. Ekki að útkoman væri endanlega rétt og óbreytanleg. Þess vegna gat sú útkoma ekki endilega verið góð á næsta fundi í ljósi breyttra aðstæðna. Lýðræðisiðkun er ekki endanleg sannindi heldur síbreytileg framþróun ákvarðana flestum til hagsbóta í „Borginni“.

Það sem Gunnar gerði var að endurtaka söguna. Hann endurreisti Agora. Hann skapaði vettvang þar sem fólkið og „ráðið“ mættust. Skoðanaskipti eru ekki eini tilgangur Agora. Mikilvægur þáttur er að kynnast hvert öðru, skilja hvert annað og læra að lifa saman í sátt. Þegar nokkrir fulltrúar „ráðsins“ á Íslandi segja að fólkið sé ekki fólkið og að það sé sérkennilegt að fólkið hafi mætt á fundinn, þá ber það vott um skort á skilningi hvernig borgaralegt lýðræði hefur starfað í árþúsundir.

Tilgangur Borgarafunda er að skapa aðstæður svo að fólkið geti mætt „ráðinu“. Um er að ræða þverpólitíska hreyfingu. Allir sameinast um þetta markmið, að gefa borgurunum tækifæri til að komast að valdhöfunum milliliðalaust. Að sjálfsögðu erum við ekki ópólitísk, við hættum ekki að hugsa þó við höldum Borgarafundi. Við vonumst til að við séum komin til að vera. Það merkir að næstu ríkisstjórn verði líka boðið á borgarafund í fyllingu tímans. Við leitumst við að taka fyrir það sem brennur á fólkinu. Til að forðast allan misskilning þá ætlum við okkur ekki að verða pólitískur flokkur, við vitum að enginn skortur verður á slíku framtaki hjá einhverjum öðrum þegar fram líða stundir.

Bæði valdhafar og fólkið ættu að nýta sér Borgarafundi öllum til hagsbóta. Almenningur hefur tækifæri til að koma sínum sjónarmiðum að og spyrja spurninga. Ef til vill munu svörin minnka kvíða almennings og þar með lægja öldurnar í þjóðfélaginu. Því er ekki að leyna að almenningi finnst gjá á milli þeirra og valdhafa. Mjög mikilvægt er að valdhafar nýti sér þessa fundi til að sættast við almenning. Markmiðið á að vera „að það dæmist gott af ráðinu og fólkinu“.