Hvert er Steingrímur að fara

Steingrímur vill að þjóðin samþykki Icesave samninginn. Þrátt fyrir að þjóðin vilji það ekki í dag telur hann að þjóðin muni sjá að sér og fylgja ráðleggingum sínum.

Ég veit ekki á hvaða vegferð Steingrímur er á. Hann er fjármálaráðherra landsins og vill ólmur skuldsetja landið okkar. Hann vill taka lán hjá AGS til að við munum örugglega borga vexti til alþjóðafjármagnsins um aldur og ævi. Hann veit, eða vissi meðan hann var í stjórnarandstöðu, að slík skuldsetning hefur það í för með sér að landið tapar yfirráðum sínum á auðlindum sínum. Lánadrottnarnir munu hirða allt sem verðmætt er hér að hafa og blóðmjólka landið eins lengi og þeim þóknast.

Með þessu liði vill Steingrímur vinna.

Munu Vinstri grænir sjá heildarmyndina og átta sig á því að stefna Steingríms er röng?

Gagnrýni á forystu VG

Haítí, Ísland og pennavinur minn Strauss-Kahn

Strauss-Kahn, pennavinur minn, segir að við þurfum á þessu margumtalaða alþjóðasamfélagi að halda. Nú vill svo til að það samanstendur fyrst og fremst af Evrópu og Bandaríkjunum. Það vill að við borgum þeim lán sem þeir lugu upp á okkur forspurðum. Eitthvað eru Íslendingar að velta fyrir sér málinu og slík óvissa er greinilega ekki alþjóðasamfélaginu að skapi. Af þeim sökum á að reyna að svelta okkur til hlýðni. Bretar, Hollendingar, AGS og Svíar spila þetta vel saman og ætla sér að ná sínu fram.

Haítí varð fyrir mjög miklu áfalli, gríðarlega öflugur jarðskjálfti hefur lagt höfuðborgina og ef til vill fleiri borgir í rúst. Tala látinna gæti hlaupið á tugum eða hundruðum þúsunda. Neyðin er æpandi og þjóðir heims fylkja liði til Haítí til að hjálpa. Hugur og samúð okkar er með þessari þjóð í dag.

Stundum er sagt að Ísland gæti orðið Haíti norðursins. Þá eru menn að meina efnahagslega. Það er sérkennilegt að við eigum einnig jarðaskjálfta sameiginlega. Við eigum einnig AGS sameiginlega. AGS hefur verið ríkjandi á Haítí í þrjá áratugi. Landið er bláfátækt, samgöngur, heilsugæsla og stjórnsýsla yfir höfuð er mjög vanbúinn að takast á við þær hörmungar sem núna dynja á þeim.

Haítí var sjálfbært land áður fyrr en í dag lifir það á innfluttum Bandarískum hrísgrjónum. Laun duga ekki til framfærslu en henta erlendum fyrirtækjum mjög vel til framleiðslu á vörum sem skilja ekki neinn hagnað eftir í landinu. AGS hefur tekist að skuldsetja þjóðina þannig að mest af þjóðarframleiðslu þeirra fer í afborganir af skuldum. Haítí búar voru ekki vel staddir fyrir jarðskjálftann en börðust samt. Þvílík þrautseigja hjá einni þjóð. Sú þrautseigja mun á endanum koma þeim í gegnum þær hörmungar sem dynja á þeim núna.

Ef íslenska þjóðin segi nei, ef við neitum að borga þær skuldir sem troðið er upp á okkur, skuldir sem geta lagt velferðakerfi okkar í rúst, þá sköpum við fordæmi. Það fordæmi óttast Strauss-Kahn. Þá gætu Haítí búar gert eins og við og orðið á nýjan leik sjálfbær þjóð.

Stuðningur alþjóðasamfélagsins nauðsynlegur

Sækir klárinn alltaf þangað sem hann er.....

Þvílík klemma sem íslenska þjóðin er komin í. Menn geta æpt sig hása hversu óhöndulega okkur hefur tekist til það sem af er. Flokkspólitískir hagsmunir hafa skaðað okkur mikið en þrátt fyrir það erum við komin hingað. Við skulum nýta okkur reynsluna en ekki drekkja okkur í henni. Núna þurfum við að spila rétt úr stöðunni. Þá fer best á því að gera það saman, ekki sundruð.

Ég tel mjög nauðsynlegt að við kjósum um Icesave-2 lögin. Undanfarinn getur orðið mjög fræðandi og þroskandi fyrir þjóðina. Hugsanlegt er að fólk gefi sér tíma núna til að kynna sér málið. Í raun er það borgaraleg skylda fólks.

Ef við samþykkjum Icesave-2 þá taka lögin gildi og málið er dautt. Ef við fellum Icesave-2 falla lögin úr gildi. Þar sem Bretar höfnuðu fyrirvörunum í Icesave-1 lögunum hafa þeir enga ríkisábyrgð og okkur er í sjálfu sér nokk sama um það. 

Þar með er málið einfalt, þjóðin velur á milli þess að veita lánadrottnum sínum mikla ríkisábyrgð eða ekki.

Án veittrar ríkisábyrgðar léttir á landanum og lánshæfimatið fer upp, ekki satt?

„Ekki einhliða innanríkismál“

Er Steingrímur spennufíkill?

Lilja vill sáttasemjara. Af því leiðir að óuppgerð mál liggja fyrir milli Íslands og hinna landanna. Steingrímur virðist sammála Bretum að samningur liggi fyrir og samkvæmt Dönum ætlar hann bara að fá hann samþykktan á Íslandi og þá er málið dautt. Þau tilheyra mismunandi sjónarmiðum um hag Íslands á næstu árum. Hefur í raun mun meiri tengsl við hagræna hagfræði en pólitík.

Margir eru sama sinnis og Lilja að það sé mikil óvissa hvort við getum staðið í skilum. Af þeim sökum sé það mjög óráðlegt að taka á sig frekari skuldir fyrr en þeirri óvissu sé eytt. Ein aðferð var að hafa fyrirvara til að minnka líkur á greiðsluþroti Íslands, því höfnuðu Bretar og Hollendingar.

Bretum og Hollendingum má vera vel ljóst hversu illa við stöndum og að byrðin er okkur mun þyngri en þeim. Ef við lendum í greiðsluþroti vegna skulda okkar þarf að gera róttækar ráðstafanir. Þær gætu falið í sér sölu á náttúruauðlindum okkar. Hvað gengur Bretum til? Eru þeir bara að hefna sín vegna Þorskastríðanna? Vilja þeir auðlindir okkar? Vilja þeir með ESB beygja okkur í duftið þannig að við dettum nær dauð inn fyrir þröskuldinn á ESB? Er einhver trygging fyrir endurlífgun?

Er Steingrímur spennufíkill?

Lilja og margir af okkar kynslóð höfum mikinn áhuga á því að búa áfram á Íslandi. Við kunnum ekki að meta þessa léttúð varðandi framtíð okkar.

Vill þýskan sáttasemjara

Hafa erlendir lánadrottnar kosningarétt á Íslandi?

Nú er þjóðaratkvæðagreiðsla komin á koppinn. Vonandi er múrinn hruninn. Ef þjóðaratkvæðagreiðslur verða að reglu þá er komið aðhald á okkar kjörnu fulltrúa.

Atkvæðagreiðslan núna um Icesave-II er mjög mikilvæg. Ástæðan er meðal annars sú að sennilega er þetta í fyrsta skiptið sem þjóð greiðir atkvæði um sín eigin greiðslukjör. Það er ástæðan fyrir því að öll heimspressan hrökk í kút. Þessi hugmynd að einhver ætlar ekki að greiða eins og lánadrottnar segja til um er greinilega óvænt uppákoma.

Reyndar er það ekki rétt. Það kannast allir við sögur um menn sem ganga inn í bankana og segja við þá; þetta er það sem ég get borgað. Lánadrottnar þekkja og óttast slíkar uppákomur. Þess vegna er svo mikilvægt að hafa trygg veð eða pottþéttan lánasamning fyrir lánadrottnana. Út á þetta gengur deilan um fyrirvarana. Því er það nokkuð augljóst að allir Íslendingar munu fella Icesave-II því ekki hafa útlendingar kosningarétt hér á landi.

Lög um þjóðaratkvæði samþykkt

Joly er nagli en hlustið samt líka eftir skröltinu í skriðdrekunum...

Joly er nagli, það er augljóst. Alltaf þegar hún talar til okkar Íslendinga finnst mér eins og hana langi til að segja eftirfarandi. Þið Íslendingar eru svo sundurþykk þjóð sem virðist ekki geta staðið saman og eltist við hagsmunaklíkur endalaust. Sjáið það sem skiptir máli. Sameinist. Þið eruð gáfum gædd, það er bara þessi einbeitti vilji að una engum neins, það sem rak okkur frá Noregi á sínum tíma. Eða við vorum rekin burt.

Höfum við gengið til góðs, götuna fram eftir veg? Tja...ekki beint en þó...

Ef fjórflokknum tekst ekki að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu munum við eiga þess kost að ákveða okkur sjálf, að vel athuguðu máli og vel meðvituð um ábyrgð okkar. Þ.e. upplýst ákvörðun. Það er reyndar eitur í beinum fjórflokksins. Þau vilja bara kosningar á fjögurra ára fresti, kosningaloforð sem síðan er hægt að svíkja. Þjóðaratkvæðagreiðslur á kjörtímabilinu setja þessari hegðun skorður og þau túlka það sem skerðingu á frelsi sínu til athafna, þ.e að svíkja kosningaloforð.

Ef við viljum vera þjóð meðal þjóða, þá meina ég langtum lengra aftur í tímann en tilvist Evrópusambandsins nær, verðum við að standa í lappirnar og fá okkar kosningu.

Ef við fellum lögin þá er samningsstaða okkar mun sterkari.

Samningsstaða okkar er sterk því öllum á óvart þá var þjóð gefin lýðræðislegur möguleiki á að segja skoðun sína á greiðslufyrirkomulagi lána. Lánadrottnar vita ekki hvaðan á sig stendur veðrið enda er allt vitlaust eins og fólk hefur orðið vart við.

Svar lánadrottna hingað til við slíku nöldri er að senda skriðdrekana fram á völlinn.

Leggið við hlustir, skröltið leynir sér ekki og jafnvel innanlands.

Sagan hefur tilhneigingu til að endurtaka sig.

Joly harðorð í garð Hollendinga

Ólafur krufði líkið

 Ef Ólafur hefði samþykkt lögin hefði sjálfsagt lítið gerst nema þá hér innanlands. Í staðinn er fjandinn laus. Viðbrögð landans eru mismunandi, sumir telja þetta setja okkur í mikinn og ófyrirséðan vanda- mikla óvissu. Aðrir telja þetta vera upphafið af einhverju nýju og betra. Fésbókin og bloggið logar. Margir sem reyndu að spila sig hlutlausa opinbera sig. Ísland er í sviðsljósinu. Bretar og Hollendingar eru FOXillir, hóta öllu illu og vildu helst senda her sinn hingað. Ríkisstjórnin er í fýlu og með allt niðrum sig. Þjóðin er að hugsa og pæla.

Hægt og bítandi kristallast umræðan í þá átt; hverjir standa með Íslendingum og hverjir ekki.

Upphlaup Ólafs er tækifæri til að hnika málum okkar til hagsbótar fyrir íslenska þjóð. Það er ef til vill dauðadæmt en það gefur okkur tækifæri að drepast ekki hljóðalaust. Það er mjög sérkennilegt að upplifa hvernig sumir hóta stjórnarslitum, berjast með öllum tiltækum ráðum gegn þeim jákvæðu áhrifum sem ákvörðun forsetans hefur haft. Án þess að ég hafi annað en mína eigin kunnáttu, þá virðist mér sem svo að þeir sem eru mest á móti ákvörðun forsetans og þeirri krufningu sem Icesave hefur lent í, aðallega vera heittrúaðir Evrópusinnar. 

Líkið hefði betur verið krufið fyrr.

 

 

 

 

 

14:0

Ég sit hér að kveldi og það er að síast inn í kollinn á mér að ríkisstjórnin mætti til vinnu í morgun ólesin, eina ferðina enn. Þau hefðu átt að hafa tilbúna áætlun við báðum möguleikunum. Að margir erlendir fjölmiðlar skelltu því upp á forsíðu að við ætluðum bara alls ekkert að borga sýndi það að andstæðingar okkar voru búnir að gera heimavinnuna.

Að óvissa sé í tilverunni er alvanalegt og við hljótum að þola það. Það sem skiptir máli er að þjóðin standi saman. Það er það sem venjulega gerist hjá þjóðum. Það er glórulaust að bölva forsetanum. Það hefur engan tilgang úr þessu. Að velta sér upp úr öllu því sem hugsanlega getur gerst er tilgangslítið. Það sem skiptir máli er að kynna málstað okkar. Hefur það verið gert?

Það er að sjálfu sér ákveðið upplausnarástand og mikilvægt að nota þá frjósemi til góðs. Þrátt fyrir skulum við vera viðbúin öllu.

Tökum við saman höndum eða mun þjóðin sundrast?

Ef við einföldum tilveruna þá getum við sagt að Samfylkingin vilji samþykkja Icesave til að komast inn í ESB. Vg vill samþykkja Icesave til að tolla í ríkisstjórn. Rökstuðningur fyrir samþykkt staðfestir þetta. Enginn(ESB) vill vera vinur okkar og stjórnin er fallin ef málið kemst ekki í gegn.

Það er ágætt að hugleiða þetta meðan Ólafur hugsar málið.

Sjálfstæðismönnum og Framsókn kitlar örugglega að gera núverandi stjórnvöldum skráveifu. Ég tel þó að þeir leggi ekki í stjórn strax því Austurvöllur myndi fyllast af fólki um leið.

Hvernig komst þjóðþing okkar í þessa heimskulegu klemmu?

Samningagerðin mistókst vegna vanhæfni og skorts á sérhæfðri aðstoð. Einnig gerðu menn sér enga grein fyrir því hversu stór skuldin væri og hversu þungbær hún yrði með öðrum skuldum okkar. Þar er þáttur stjórnsýslunnar stór sem átti að hafa það á hreinu hvað við skulduðum mikið. Sá þáttur brást. Það er ekki ennþá búið að tína til allar skuldir okkar íslendinga.

Vegna einstrengingsháttar ákvað Steingrímur að setja undir sig hausinn og koma þessu í gegn. Allir sem eru eldri en tvævetur vita hvernig hann hefði hagað sér ef hann hefði verið í stjórnarandstöðu. Einnig vildi hann bjarga Svavari formanni samninganefndarinnar. Flumbrugangurinn með samninginn og afgreiðslu hans á þingi minnir meira á hreppapólitík en vandaða lagagerð hjá þjóðþingi.

Það sem gerði þetta mögulegt var afstað Samfylkingarinnar. Ef þau væru ekki á förum til útlanda myndu þau leggja meiri rækt við hreiðurgerðina. Tveir heimakærir flokkar hefðu örugglega hugsað sig betur um. Sú staðreynd að Samfylkingin stefnir leynt og ljóst að aðild að Evrópusambandinu gerir þau mjög höll undir Breta og Hollendinga.

Þjóðaratkvæðagreiðsla leysir sennilega ekki þennan þinglega vanda. Hún mun gefa okkur niðurstöðu sem þjóðin sjálf ber ábyrgð á. Þjóðin vildi þessa ríkisstjórn í vor en er ekki sátt við Icesave. Ef ríkisstjórnin vill ekki þjóðina vegna þess að hún vill ekki Icesave er okkur nokkur vandi á höndum. Ég held að þjóðin vilji þing sem vilji hvorki Icesave né ESB. Einhverstaðar er fleygur til staðar.

 

Ekkert við frestinum að gera

Núna er ég ekki lengur "Kommúnistadrullusokkur" heldur....

Viðbrögð Evrópusinna við hugsanlegri neitun forseta á Icesave-II lögunum vekur upp gamlar minningar. Ég batt vonir við að búsáhaldabyltingin hefði urðað slíkan þankagang.

Þannig var það að eftir hrun tók ég virkan þátt í grasrótarstarfinu. Mætti á Austurvöll, vann með Opnum Borgarafundi, Lýðveldisbyltingunni, tók þátt í stofnun Borgarahreyfingarinnar ofl ofl. Þá kölluðu þáverandi stjórnarsinnar mig, skríl, útsendara VG og síðan var það toppað með því að ég væri ekki þjóðin. Skárra er þá að vera kommúnistadrullusokkur, mun meira lýsandi og fúnktíónelt hugtak. Þið skiljið hvað ég á við, ég var drullusokkurinn sem losaði um stífluna þannig að kommúnisminn flæddi óhindrað.

Er orðspor mitt betra í dag?

Núna míg ég utan í Sjálfstæðisflokkinn, er gengilbeina hans eða ég hef selt sálu mína Framsóknarflokknum. Allt vegna þess að ég vil ekki samþykkja Icesave-II og mætti á Bessastaði. Ég er semsagt íhaldsdrullusokkur og voðinn er vís.

Þeir flokkar sem ég hef kosið hingað til hafa aldrei lent í ríkisstjórn að loknum kosningum. Sá síðasti sem ég kaus þurrkaðist út. Því ber ég að enga ábyrgð, samkvæmt viðtekinni skilgreiningu, á öllu sem gerst hefur á Íslandi.

Það er mér nokkuð þungbært að fá ekki að vera þjóðin, hversu oft sem við skiptum um ríkisstjórn. Það er erfitt að vera gegnsýrður skítlegu eðli að mati stjórnvalda á hverjum tíma. 

Byltingin breytti þessu ekki enda át byltingin börnin sín sem kalla mig í dag "ekki þjóðin". Þess vegna næ ég sennilega ekki þessum frasa að vera þjóð á meðal þjóða. Hvað veldur, að þeir sem voru ekki þjóðin með mér í fyrra, skilja þetta svona vel í dag og virðast vera þjóðin í dag.

 

 

 

Segir forsetann taka undarlegan pól í hæðina