AgnesarRALL-II

Ég var kannski full dómharður um daginn gagnvart væntanlegum greinarflokki Agnesar um sjávarútvegsmál. Meginniðurstaðan er engu að síður sú sama. Það stefnir allt í að greinarflokkur hennar verði MINNINGARGREINARFLOKKUR um sjávarútveg í hinum dreifðu byggðum landsins.

Það má vel vera að greinarflokkur Agnesar sé góður og gefandi þá kemur hann allt og seint. Nú þegar er orðið nokkuð ljóst að veruleg skerðing verður á aflaheimildum. Því má ætla að margir smærri spámenn í faginu munu einfaldlega fara á hausinn. Oft hefur verið rætt um að hafa fjölbreytni í atvinnuvegum okkar. Skerðingin er bein atlaga að hinum smærri plássum landsins. Stórlaxarnir kaupa kvótann sem af gengur og flytja hann burtu. 

Sjálfsagt munu ýmsir segja að um góða hagræðingu sé að ræða. Ég hlýt að vera með rafsuðublindu því ég á bágt með að sjá þá hagræðingu.

Fjöldi fólks sem vill búa úti á landi, vill veiða fisk, vill vinna fisk er gert atvinnulaust. Svo á ríkið að búa til einhverja atvinnubótavinnu fyrir það svo það svelti ekki í hel. Vinnu sem það hefur kannski ekki neinn áhuga á. Það sættir sig kannski við hana svo það geti búið áfram úti á landi. Þvílík hagræðing kæri Össur. Nú hinn möguleikinn er sá að það flytji á mölina hingað suður.

Hagræðingin er greinilega fyrir einhverja aðra en fólkið sem vinnur við sjávarútveg. Hagræðingin er fyrst og fremst fyrir fyrirtækin og eigendur þess. Eigendurnir virðast hafa úr vöndu að ráða á næstu misserum. Tveir möguleikar virðast vera upp á borðinu fyrir þá. Þeir geta safnað að sér kvóta hérna fyrir sunnan og grætt í nafni hagræðingar. Hinn möguleikinn er að selja kvóta og lifa praktúlega það sem eftir er. Vandinn í sjávarútvegi okkar Íslendinga er greinilega mikill og flókinn og ekki furða að ráðherrar vorir þurfi að hugsa sig um vel og lengi.