"Að efla almenningssamgöngur"

Gvöð hvað ég er orðinn þreyttur á þessum farsa. Í 35 ár eða lengur erum við búin að hlusta á okkar kjörnu fulltrúa tyggja á þessu endurtekið eins og tannlaust gamalmenni. Og tuggan er enn upp í kjaftinum á þeim og því ekki orðin að neinu gagni.

Nú var Siglfirðingurinn góði enn að ræða þetta með Dalvískum tónum í Speglinum í útvarpinu í kvöld. 

Síðastliðna áratugi hafa almenningssamgöngur bara versnað hér á höfuðborgarsvæðinu, það er í sjálfu sér afrek því ekki voru þær góðar fyrir. 

Við höfum aldrei tekið afstöðu til þess hvort Strætó eigi að vera raunverulegur valkostur við einkabílinn. Í raun má segja að framkvæmd þessara mála hingað til bendi eindregið til þess að Strætó sé ekki hugsaður sem raunverulegur valkostur við einkabílinn. Þar á móti speglast orðagjálfur stjórnmálamanna við framkvæmdina í því að almenningssamgöngur séu æskilegar, nauðsynlegar og fólk eigi að nýta sér þær.  Hér er greinilega misræmi milli orðs og æðis. Góður sálfræðingur kæmist sennilega að þeirri niðurstöðu að stjórnmálamennirnir hafi hugsað sér að við hin tökum Strætó meðan þeir rúnta um á sínum einkabílum. Að minnsta kosti ef þeir væru háðir Strætó væru hlutirnir öðruvísi.

Margar þjóðir og sumar mun ríkari en við hafa almenningssamgöngur sem virka. T.d. í Sviss þar sem hver fjölskylda á einn Bens og einn BMV, af dýrustu sort, taka allir Strætó. Í Genf gengur Strætó á 5 mín fresti allan daginn, um kvöldmat fer tíminn upp í 10-12 mín á milli ferða. Eftir sem líður á kvöldið tognar á tímatöflunni og seint á kvöldin er orðnar heilar 20 mínútur á milli ferða. Auk þess þarf vagnstjórinn ekki að taka við greiðslum og við það sparast mikill tími. Allir hafa greitt fyrirfram á stoppistöðvunum, en eftirlitsmenn koma í vagnana og sektin er það stór að fáir svindla.

Svisslendingar hafa tekið þá afstöðu að almenningssamgöngur eigi að vera valkostur. Við Íslendingar höfum aldrei tekið þá afstöðu. Vinstri menn hafa reynt að koma þeim á, í hálfgerðum feluleik því aldrei hefur orðið nein mynd á því. Hægri menn hafa reynt allt til að stöðva þróun almenningssamgagna til hagsbóta fyrir einkabílinn. Það er ekki mikið mál að gefa öllum frítt í Strætó þegar enginn notar hann. Þannig að með sameiginlegri vinnu hefur stjórnmálamönnum allra flokka tekist að drepa niður allar almenningssamgöngur á höfuðborgarsvæðinu.

AgnesarRALL.

Mogginn segir okkur frá því að Agnes Braga hafi farið um landið og kannað hverfulleika sjávarbyggða landsins. Spurningin er hvort henni takist að spá fyrir um stofnstærð sjómanna og annarra sem vinna við sjávarútveg. Ég held að mikil óvissa muni koma fram hjá henni um þá stærð. Við getum því huggað okkur við það að hagfræðingar HÍ eru búnir að reikna þetta út, niðurstaða þeirra er ótvíræð, hinar dreifðu byggðir munu skaðast mest og ekki heldur njóta gróðans sem kemur í kjölfar hinna mögru ára. Þetta reiknuðu þeir bara út upp í HÍ en voru ekkert að þvælast á ónýtum sveitavegum um allt land talandi við venjulegt fólk.

Ef til vill mun Agnes skynja betur hið raunverulega ástand. Eflaust. Þessi greinarflokkur er allt of seint á ferðinni, ég held að skaðinn sé orðinn staðreynd.

Í ljósi þess verður þessi grein hennar Agnesar MINNINGARGREIN um sjávarútvegsmál hinna dreifðu byggða. 

En hvað um það, góðar minningagreinar eru alltaf vel þegnar. 

Hörð gagnrýni á Hafró

Líknandi meðferð.

Þegar sjúklingur á enga von um bata er hann settur á líknandi meðferð. Það er siðferðilega rangt að beita meðferð sem dregur dauðastríð einstaklingsins á langinn. Innan heilbrigðiskerfisins eru til vinnureglur hvernig eigi að standa að þessum málum. 

Ég fór að velta þessu fyrir mér eftir að hafa hlustað á fréttir undanfarna daga um ástandið á Vestfjörðum. Vestfirðir eru eins og sjúklingur sem fær hvorki að njóta þess að vera á fullri meðferð né að vera á líknandi meðferð. Þetta hálfkák í kjölfar lokana vinnustaða fólksins á Vestfjörðum er til skammar. Við verðum að fara að ákveða okkur. Sjúklingurinn skaðast meðan beðið er.

Einkenni huglausra lækna er að taka taka ekki ákvörðun og vona að almættið klári dæmið fyrir sig. 

Susie Rut og þorskarnir.

Lífið er undarlegt, núna eru prestar að deila um hvernig maður á að koma fram við Þjóðkirkjuna í Kastljósi. Margt er manns bölið.

Það er mér þó öllu ofar í huga hvað faðirinn ritaði um dóttur sína gengna á miðopnu Morgunblaðsins í gær. Það er til marks um alvöru málsins ,hvar greinin er birt í Morgunblaðinu.

Ég á fjögur börn, ég dáist að foreldrunum að geta skrifað slíka minningargrein um barnið sitt. Að vera foreldri gerir mann svo gjörsamlega varnarlausan fyrir sorg þeirra. Það svíður, eins og við djúpt brunasár, grær seint og illa. Börnin eiga að fylgja okkur, ekki öfugt.

Með fullri virðingu fyrir þorskum, hvort sem þeir búa í hafinu, hagfræðideild HÍ eða ríkisstjórninni þá er greinilegt að þorskarnir í fíkniefnaheiminum hafa ekki fengið nægjanlega athygli okkar.

Það var óneytanlega sérstök  tilviljun, að ég var nýbúinn að lesa bókina Sigur, um hetjulega baráttu föður fyrir dóttur sína sem ánetjaðist fíkniefnum þegar Susie Rut andaðist. Sú bók á að vera skyldulesning allra Íslendinga. Við erum algjörlega varnarlaus gagnvart ofurafli fíkniefnasalanna. Þeir hafa tök á því að buffa okkur eða stúta eftir behag. Ef það skyldi ekki duga þá ráðast þeir gegn því sem okkur finnst dýrmætast, maki eða börn. Gegn slíku erum við varnarlaus eins og málum er háttað í dag.  Hvað er til ráða?

Alveg sama hversu vitlaus og firrt við erum gerum við okkur alltaf okkar mat á stöðunni, kost benfit analýsu. Þess vegna fara ekki venjulegir foreldrar og buffa eiturlyfjabaróna upp á sitt einsdæmi. Eina leiðin er að koma hlutunum þannig fyrir að það borgi sig ekki að selja eiturlyf á Íslandi.

Ekki dugar að aflífa eiturlyfjasalana með köldu blóði, það gæti verið barnið manns, sem seinna meir kemst úr viðjum eitursins og lifir síðan innihaldsríku lífi. Lögreglan virðist í besta falli vera "ónæði" fyrir starfsemi eiturlyfjasala eins og hlutirnir eru framkvæmdir í dag. Öll höfum við sagt börnunum okkar að eiturlyf séu lífshættuleg en samt verða þau að prófa. Um leið og ein smyglleið er uppgötvuð er fundin upp ný. Er þetta þá bara náttúrulögmál og fórnirnar bara hluti af lífinu?

Meðan okkur finnst það verður það þannig. Ef við ákveðum að breyta því þá breytist það. Við erum nefnilega menn en ekki dýr. Við getum með samtakamætti breytt þessu ef við viljum. Afskiptaleysið er samt algjört, hraði og tímaleysi er gróðrarstía fyrir eiturlyfjanotkun barna. Við verðum að verða meðvituð og stíga á bremsuna. Þjóðfélagsgerðin verður að breytast, við verðum að hætta að flýta okkur svona mikið. Í því liggur fórnarkostnaðurinn.

Fíkniefnalögreglan þarf að fá mun meiri völd, stuðningsaðilar barna verða að hafa úrræði löngu áður en ástandið eru komið í óefni. 

En hvernig getum við komið hlutunum þannig fyrir að það sé svo óhagstætt að selja eiturlyf að engum detti það í hug? 

Ég held að við verðum að aflétta friðun þessara þorska. 

 

 

Kann þorskur hagfræði.

Ætli þorskar kunni mikið í hagfræði? Sjálfsagt ekki, eftir því sem við best vitum. Hafró hefur að minnsta kosti ekki stundað neinar vísindarannsóknir á því.

Ef við veiðum engan þorsk þá deyr allur sá þorskur sem deyr, í hafinu. Þá verður hafsbotninn ein stór fjöldagröf eða hvað? Þetta kallast sjálfsagt þorskahagfræði, eða hagfræði fyrir þorska. 

Blessaðir hagfræðingarnir virðast þó reikna rétt þegar þeir spá fyrir um þá "hagsæld" sem bíður Vestfirðinga. Sjálfsagt munu þeir allir fara á hausinn þegar þeim verður meinað að veiða fisk. Það þurfti margra mánaða vinnu okkar færustu sérfræðinga til að komast að þessari niðurstöðu. Hvaða 10 ára krakki á vestfjörðum hefði geta sagt þeim það. 

Það sem er þó mest eftirtektarvert er að öllum virðist vera slétt sama. Það vilja allir að sjómenn fari að vinna eitthvað allt annað á meðan þeim er bannað að fiska. Hver eignast aflaheimildirnar þegar fyrirtækin fara á hausinn? Verður ekki niðurstaðan sú að enginn útgerð verður rekinn nema á örfáum stöðum af örfáum.

Verður það þannig að örfáir veiða sem mest þeir mega, flytja sem mest sem minnst unnið út úr landi, framhjá mörkuðum fyrir sem mestan gróða fyrir sig.

Það er ekki mikil rómantík í þessari þorskahagfræði enda á sú tík ekki upp á pallborðið hjá þorskum. 

 

Che Guevara og þorskurinn.

Jón Kristjánsson fiskifræðingur var í Speglinum í kvöld og fékk að tjá sig um Hafró og þau fræði.  Það er gleðileg nýbreytni að  RÚV  skuli  leita  álits  annarra  en  löggiltra  og  vel  fyrirfram samþykktra  sérfræðinga í tilvistarkreppu þorsksins.

Jón er svolítill Che Guevara, byltingamaður, verður sennilega ekki metinn fyrr en eftir sína daga að verðleikum. Verst að allur þorskurinn verður allur dauður úr hungri áður.

Hvernig stóð eiginlega á því að byltingarmaðurinn komst upp á dekk hjá m RÚV? Er það merki um nýja tíma, meiri víðsýni eða er Hafró að fara úr tísku. Skyldi gagnrýn hugsun vera endurfædd hjá RÚV í fiskifræðum.

Við þurfum örugglega ekki að þjást í vafa lengi, þessi mistök verða örugglega ekki endurtekinn aftur. 

Virkt lýðræði-Borgari.

Hér sit ég og sötra gott hvítvín ásamt því að brenna gamla þakkantinum mínum í Mexíkanska ofninum. Það er hlýtt í veðri, þurrt og sól-sjaldgæft fyrirbæri hér á höfuðborgarsvæðinu.

Þá fer ég allt í einu að velta fyrir mér lýðræðinu, hálfgert rugl við þessar aðstæður. Ég er að velta fyrir mér hinu virka lýðræði. Það ku víst birtast í kosningum og kosningarétti þegnanna. Síðan virðist vald okkar dvína hratt að þeim loknum. Hið virka lýðræði á að koma fram stöðugt, í sífelldum athugasemdum okkar borgaranna við hina kjörnu þingmenn. Það er að vera Borgari, skylda Borgarans er að veita aðhald, ekki bara í kosningum.

Ég var að gera mér grein fyrir því að e.t.v. er blogg Borgaranna svar nútímans við fyrrnefndri skyldu Borgaranna sem virkur meðlimur í lýðræðisþjóðfélagi. 

Það sem stendur virku lýðræði mest fyrir þrifum er tímaleysi nútímamannsins. Að halda heimili, vinna, ná frama á vinnustað, sinna börnunum o. sv.fr. gerir það að verkum að lýðræðisiðkun verður harla lítil hjá venjulegu fólki. Því er um að gera hjá stjórnmálamönnum að lengja vinnutímann og á allan hátt halda okkur uppteknum svo við förum örugglega ekki að skipta okkur af störfum þeirra.

Ég hef alltaf litið svo á að einstaklingar sem hafa haft tíma fyrir lýðræðisiðkun samfara venjulegu lífi, þ.e. haft tíma til að fylgjast með fréttum og þess háttar og haft ráðrúm til að mynda sér skoðun hljóta að vera stikkfrí einhverstaðar annar staðar.

Svo kom bloggið. Þar lékum við á ykkur. Nú getur maður sest niður eftir að börnin eru komin í ró og hakkað í okkur pólitíkusana, bara að einhver lesi það sem maður skrifar. Maður er að minnsta kosti búinn að gera skyldu sína sem Borgari. Auk þess hefur maður létt á sér og líður eitthvað betur. En kannski er blogg ekki virkt lýðræði, bara dóp fyrir okkur almúgann-hver veit.

Hvað sem öllu líður þá er best á Íslandi því hvítvínið helst alltaf kalt á íslenskum síðkvöldum. 

Þorskastríð.

Hér á árum áður voru háð þorskastríð. Þau voru endurtekin og háð af miklum hetjuskap. Sérstaklega var framganga varðskipsmanna glæsileg og lögðu þeir oft líf sitt í hættu við sín skyldustörf. Sigur Íslendinga í þorskastríðunum varð þess valdandi að við réðum yfir okkar fiskimiðum. Við gátum skammtað öðrum þjóðum veiðiheimildum innan lögsögu okkar. Breskir sjómenn voru ekki kátir með niðurstöðuna.

Nú hafa Bretar tekið kæti sína á nýjan leik. Næsta vetur mun vera leyfilegt að flytja óunninn fisk frá Íslandsmiðum. Forystumenn íslenskra fiskverkenda telja að þá muni fiskur verða unninn á breskri grund-eins og í den. 

"Höfum við gengið veginn til góðs" orti hann um árið.

Ég held að sigur Bretanna sé fullkominn. Þeir sitja heima í rólegheitum en við hoppum og skoppum á miðunum og veiðum fiskinn fyrir þá.

Hver er orsökin fyrir því að það er orðið svo "púkó" í dag að vinna fisk á Íslandi?

Neskaupsstaður-IV.

Núna er ég kominn úr útlegðinni á Neskaupsstað. Hef orðið margs vísari. Ekki voru svæfingarnar margar, bara örfáar, veit ekki hvort tilvist mín skipti einhverjum sköpum. Gerðum þó einn keisara, sennilega hefði það verið verra að þurfa senda hana frá okkur. Hvað veit ég, kemur ekki í ljós fyrr en krakkinn tekur stúdentspróf að 20 árum liðnum hvort nærvera mín skipti einhverju máli. Þá verða börnin mín sennilega að reyna að hola mér niður á einhverft hjúkrunarheimilið.

Svo lærði ég annað skondið og sorglegt. Ef þú vilt fá ýsu í soðið, ég tala ekki um ferska, þá þurfa íbúar í Neskaupsstað á Norðfirði að aka 75 km. til Egilsstaða og kaupa ýsuna þar í Bónus. Neskaupsstaður er ÚTVEGSSTAÐUR þ.e. þar er bryggja, sjómenn, apparöt sem fljóta á vatni og veiða fisk, kallast bátar eða togarar eftir atvikum en það er ekki hægt að fá ýsu í soðið. Þetta er klikkun!!!!! Þegar ég bjó á Patró í den þá voru það stór hlunnindi að hafa fisk 3-4 x í viku, þess vegna eru börnin mín svona gáfuð. Að fara niður í fiskverkunarhús og velja mátulega litla Lúðu, feita og í andarslitrunum úr hrúgunni voru lífsgæði. Hlaupa svo með hana spriklandi á pönnuna var nautn. Að borða hana var unun.

Hvað er að gerast? Er firringin orðin algjör? Ef ekki er hægt að fá ferskan fisk í Íslensku sjávarplássi án þess að fara í Bónus þá er eitthvað mikið að. 

Neskaupsstaður-III

Er enn á Neskaupsstað og bara með net í vinnunni-og maður bloggar ekki í vinnunni eða hvað?

Því er ég frekar þögull þessa dagana, en tek við mér þegar ég kem heim á sunnudaginn.