Hippokratis að gefnu tilefni.

 1. Fyrsta útgáfan.

Hippocratic Oath -- Classical Version

“

I swear by Apollo Physician and Asclepius and Hygieia and Panaceia and all the gods and goddesses, making them my witnesses, that I will fulfill according to my ability and judgment this oath and this covenant: To hold him who has taught me this art as equal to my parents and to live my life in partnership with him, and if he is in need of money to give him a share of mine, and to regard his offspring as equal to my brothers in male lineage and to teach them this art - if they desire to learn it - without fee and covenant; to give a share of precepts and oral instruction and all the other learning to my sons and to the sons of him who has instructed me and to pupils who have signed the covenant and have taken an oath according to the medical law, but no one else. I will apply dietetic measures for the benefit of the sick according to my ability and judgment; I will keep them from harm and injustice. I will neither give a deadly drug to anybody who asked for it, nor will I make a suggestion to this effect. Similarly I will not give to a woman an abortive remedy. In purity and holiness I will guard my life and my art. I will not use the knife, not even on sufferers from stone, but will withdraw in favor of such men as are engaged in this work. Whatever houses I may visit, I will come for the benefit of the sick, remaining free of all intentional injustice, of all mischief and in particular of sexual relations with both female and male persons, be they free or slaves. What I may see or hear in the course of the treatment or even outside of the treatment in regard to the life of men, which on no account one must spread abroad, I will keep to myself, holding such things shameful to be spoken about. If I fulfill this oath and do not violate it, may it be granted to me to enjoy life and art, being honored with fame among all men for all time to come; if I transgress it and swear falsely, may the opposite of all this be my lot.

 

 

 

 2. Nýrri útgáfa.

 

Hippocratic Oath—Modern Version

I swear to fulfill, to the best of my ability and judgment, this covenant:

I will respect the hard-won scientific gains of those physicians in whose steps I walk, and gladly share such knowledge as is mine with those who are to follow.

I will apply, for the benefit of the sick, all measures [that] are required, avoiding those twin traps of overtreatment and therapeutic nihilism.

I will remember that there is art to medicine as well as science, and that warmth, sympathy, and understanding may outweigh the surgeon's knife or the chemist's drug.

I will not be ashamed to say "I know not," nor will I fail to call in my colleagues when the skills of another are needed for a patient's recovery.

I will respect the privacy of my patients, for their problems are not disclosed to me that the world may know. Most especially must I tread with care in matters of life and death. If it is given me to save a life, all thanks. But it may also be within my power to take a life; this awesome responsibility must be faced with great humbleness and awareness of my own frailty. Above all, I must not play at God.

I will remember that I do not treat a fever chart, a cancerous growth, but a sick human being, whose illness may affect the person's family and economic stability. My responsibility includes these related problems, if I am to care adequately for the sick.

I will prevent disease whenever I can, for prevention is preferable to cure.

I will remember that I remain a member of society, with special obligations to all my fellow human beings, those sound of mind and body as well as the infirm.

If I do not violate this oath, may I enjoy life and art, respected while I live and remembered with affection thereafter. May I always act so as to preserve the finest traditions of my calling and may I long experience the joy of healing those who seek my help.


Written in 1964 by Louis Lasagna, Academic Dean of the School of Medicine at Tufts University, and used in many medical schools today.

 

 

 

 

 

 3. Góðir starfshættir lækna.

 

 

 

Good Medical Practice (2006)

The duties of a doctor registered with the General Medical Council

Patients must be able to trust doctors with their lives and health. To justify that trust you must show respect for human life and you must:

• Make the care of your patient your first concern
  
  
• Protect and promote the health of patients and the public
  
  
• Provide a good standard of practice and care
  
  
  • Keep your professional knowledge and skills up to date
    
    
  • Recognise and work within the limits of your competence
    
    
  • Work with colleagues in the ways that best serve patients' interests
    
    
• Treat patients as individuals and respect their dignity
  
  
  • Treat patients politely and considerately
    
    
  • Respect patients' right to confidentiality
    
    
• Work in partnership with patients
  
  
  • Listen to patients and respond to their concerns and preferences
    
    
  • Give patients the information they want or need in a way they can understand
    
    
  • Respect patients' right to reach decisions with you about their treatment and care
    
    
  • Support patients in caring for themselves to improve and maintain their health
    
    
• Be honest and open and act with integrity
  
  
  • Act without delay if you have good reason to believe that you or a colleague may be putting patients at risk
    
    
  • Never discriminate unfairly against patients or colleagues
    
    
  • Never abuse your patients' trust in you or the public's trust in the profession.
    
    

You are personally accountable for your professional practice and must always be prepared to justify your decisions and actions.

<< How Good Medical Practice applies to you

Good doctors >>

 

GMC home | The medical register | Registration for doctors | Concerns about doctors | Guidance on good practice | Education | News and events | Publications

Sænskur læknir svæfir konur til að koma fram vilja sínum.

 Um þessar mundir er mjög sérstakt mál í rannsókn hjá lögreglunni í Malmö í Svíþjóð. Lýtalæknir sem er vel þekktur í Svíþjóð er sakaður um að hafa haft kynmök við sjúklinga sína. Við lestur sænskra dagblaða  http://sydsvenskan.se/sok/index.jsp  

kemur  í ljós að þetta er hið hræðilegasta mál. Mun læknirinn hafa svæft konurnar með svæfingalyfi sem hann stal frá svæfingalækninum sínum. Á þann hátt tókst honum að koma fram vilja sínum. Til allrar hamingju var ein konan sem mundi eftir athæfinu og kærði hann. Núna situr hann inni og fleiri konur hafa komið fram og málið vindur stöðugt upp á sig.

Nú er fjör í Grímseyjarferjunni.

Hrútarnir stangast á í Grímseyjarferjuævintýrinu. Það verður gaman að fylgjast með framvindunni. Að einn smádallur sem á eftir að flytja innan við einn milljónasta af prómilli mannkyns tekur meira rými í fréttaflutningi en mun stærri og alvarlegri mál er með ólíkindum.

Þetta snýst um sjálfsvirðingu margra aðila. Sumir hefðu bara lagt niður Ríkisendurskoðun, kannski verður það lausnin.

Þeir sem hafa keypt og selt bíla eða hús vita að að gera upp gamalt er dýrt en að kaupa nýtt er tryggt. Kannski þeir hjá Vegagerðinni hafi aldrei keypt bíl eða hús? 

Sicko-II

Enn er ég að hugsa um þessa kvikmynd. Það kom fram í henni að lýðræðið væri orsök fyrir ókeypis heilbrigðisþjónustu. Það væri í raun eðli þeirra sem hafa peningana að halda í þá og deila þeim ekki. Þegar kosningaréttur kom til þá færðust völd til þeirra sem hafa enga peninga en bara kosningarétt, þeas ef þeir nota kosningaréttinn sinn. Því er það þannig í Frakklandi þegar þeir fara í mótmælagöngur, fara í verkföll og brenna bíla þá sýna þeir vald sitt sem væntanlegir kjósendur. Þá þorir ekki yfirvaldið annað en að útdeila þeim ókeypis heilbrigðisþjónustu, meðal annars.

Þetta var svolítið áfall fyrir mig. Ekki það að ég sé neitt á móti lýðræði eða þannig sko. Ég er því mjög fylgjandi. Ég hélt bara að lýðræði væri líka í Bandaríkjunum. Eftir að hafa horft á þessa kvikmynd er ég í vafa. Hið virka lýðræði gengur út á það að við hömumst í okkar kjörnu fulltrúum svo þeir sinni okkar málum. Í Bandaríkjunum er hamast í hinum kjörnu fulltrúum. Ekki af kjósendum. Í raun er kosningaþátttaka svo léleg í Bandaríkjunum að hún er varla marktæk. Þeir sem hamast mest í hinum kjörnu fulltrúum eru þeir sem hafa mikla peninga. Þeir kaupa þá til að fara að vilja sínum. Þetta stafar af því að kosningarétturinn hefur ekki fært til valdahlutföllin í Bandaríkjunum. Það eru svo fáir sem kjósa, það eru svo fáir sem eiga um sárt að binda sem kjósa og þar að auki hafa þeir ekki neinn valmöguleika til að kjósa. Því er það þannig að þeir sem eiga um sárt að binda kjósa ekki neitt því þeir hafa ekkert að kjósa. Því hafa þeir ekki nein völd. Því eru þeir ekki nein ógn fyrir hinar ráðandi stéttir.

Því er Sicko góð mynd, hún fær mann til að hugsa. Hvernig er ástandið hérna heima? Er það skárra? Hvert stefnum við, er ekki eitthvað að varast. Þurfum við ekki að halda vöku okkar og styrkja hið virka lýðræði á allan hátt. 

Sicko.

Ég var að horfa á myndina Sicko eftir Mr. Moore. Mér fannst hún stórkostleg, sorgleg og svakaleg. Mér fannst hún stórkostleg því sem kvikmynd var hún vel gerð. Mér fannst hún einnig stórkostleg því sem áróðursmynd var hún vel gerð. Örugglega hefur Mr. Moore eins og venjulega gengið hreint til verks og ákveðið að sýna okkur gaumgæfilega það sem hann vill að við sjáum. Því er þetta ekki fræðslumynd í þeim skilningi.

Hvað sem því líður, þó að við deildum 2, 5, 10 eða 100 í sannleiksgildi þessarar kvikmyndar þá er hún eftir sem áður sorgleg og svakaleg. Vandamálið fyrir andstæðinga þessarar myndar er að hún fellur ekki í grýttan jarðveg. Hún fellur í frjósaman jarðveg. Allir hafa heyrt sögur um greiðslufyrirkomulag bandaríska kerfisins. Í sjálfu sér er heilbrigðiskerfi Bandaríkjanna mjög gott, ef þú getur borgað fyrir það. Læknisþjónusta er mjög góð og öll tæki og tól til staðar. Því fellur þessi umræða frekar undir félagsmál en heilbrigðismál. Ef þú ert borgunarmaður fyrir þeirri þjónustu sem þú þarft á að halda þá færðu sennilega bestu þjónustu sem völ er á í heimi hér.

Það er þetta millistig, borgunin. Um það snýst málið. Stundum hefur reynst erfitt fyrir okkur heilbrigðisstarfsmenn að sækja fé til hins opinbera fyrir því sem við teljum nauðsynlegt. Þá hafa sumir sagt að best sé að innleiða bandaríska kerfið. Þá losnum við við þetta opinbera apparat sem skammtar okkur peningana. Í staðinn gætum við rekið okkar starfsemi eins og hvert annað bifreiðaverkstæði. Þá kæmu bara þeir sem ættu efni á að gera við sig og við gætum rukkað eins og við vildum. Hljómar vel fyrir mína buddu. Vandamálið er þessi samfélagslega samviska. Jú, ef heilbrigðisþjónusta er ókeypis eða því sem næst þá verður heilsa þjóðarinnar betri. Því verður heildarkostnaðurinn fyrir þjóðfélagið minni. Það kom fram að heilbrigðiskerfið í Bandaríkjunum er eitt það dýrasta í heimi en alls ekki það besta.

Þetta kom allt mjög vel fram í kvikmyndinni. Því verður mjög athyglisvert að sjá viðbrögð þeirra sem eru ekki henni sammála. Reyndar held ég að þögnin muni drepa þessa mynd. Ég held að ekkert muni gerast í kjölfar hennar í Bandaríkjunum. 

Tannlæknasvæfingar.

Í Blaðinu í dag er grein um svæfingar vegna tannviðgerða á börnum. Réttara sagt skort á svæfingum. Bent er á að þessi þjónusta fáist í þjóðfélögum sem við berum okkur gjarnan saman við. Sagt er að svæfingalæknar hafi lítinn áhuga á þessum svæfingum vegna þess að þær séu ver borgaðar af Tryggingastofnun miðað við aðrar svæfingar. Sjálfsagt rétt en ekki meginskýringin.

Þessar svæfingar hafa verið stundaðar á stofum tannlækna. Þar hefur ekki verið nein sérstök aðstaða fyrir svæfingar. Svæfingalæknirinn hefur komið með sín tæki og tól í lítill tösku og sett upp svona "mini" svæfingaraðstöðu. Einstaka hafa alltaf svæft fyrir sama tannlækninn árum saman og geta útbúið eitthvað betri aðstöðu fyrir sig.

Að svæfa fólk er ekki hættulaust. Að svæfa börn er vandasamara. Að svæfa börn þar sem unnið er í öndunarveginum er enn vandasamara. Að gera við tennur er oftast ekki hættulegt. Því á vinnuaðstaðan að miðast við þann þátt starfseminnar sem er hættulegastur fyrir sjúklinginn.

Að stunda farandsvæfingar vegna tannviðgerða er steinöld, það er ekki sæmandi nú til dags. Engum skjólstæðingum svæfingalækna í dag er boðið upp á slíkar hörmungaraðstæður nema börnum sem þurfa tannviðgerð. Allir aðrir eru svæfðir við mun betri aðstæður.

Ég held að það sé meginskýringin á því að erfitt sé að fá svæfingalækna til að sinna þessu.

Tannlæknar ættu að koma sér upp einni stofu þar sem allar svæfingar fara fram vegna tannviðgerða. Þar sé vandað til allra hluta, góð vinnuaðstaða, nægur mannafli til að sinna barnasvæfingum og hámarks öryggi tryggt eins og kostur er. Annað er ekki bjóðandi börnunum okkar í dag. 

 

Strætó og nútímafólk.

Það er þetta með strætó. Ég er sennilega með þessa vagna á heilanum. Sennilega vegna þess að þeir eru oftast tómir. Nú á að reyna að hressa upp á þetta allt saman. Í staðinn fyrir ferðir á 30 mínútna fresti þá munu sumar leiðir aka á 15 mín fresti. Það má taka kaffi með sér í vagnana. Námsmenn fá frítt. Þá er það upptalið.

Ég held að frír aðgangur fyrir námsmenn sé góð hugmynd og bíð spenntur eftir að sjá hvort hún virkar. Það er í raun alvörumál að láta þessa vagna aka um allan bæ tóma. Ansi þurfa menn að vera duglegir að kolefnisjafna fyrir þessa tómu vagna.

En í raun erum við að kljást við kynslóðaskipti, eða réttara sagt nýja tíma með nýjum viðmiðum. Spurningin er hvort strætó sé í takt við tímann.

Ég finn það á sjálfum mér og mínum nánustu að við gerum allt aðrar kröfur til strætó en var gert hér á árum áður. Í þá daga var mun meiri tími til stefnu. Þá gat maður velt fyrir sér tímatöflu strætó og hagað ferðum sínum í samræmi við það. Aftur á móti í dag höfum við enga þolinmæði. Stafar það að hluta vegna meiri hraða í þjóðfélaginu en einnig vegna þess að við erum orðin svo vön einkabílnum. Áður fyrr var í mesta lagi einn bíll á hverju heimili og stundum enginn. Þá var það eðlilegt að nota strætó. Núna er það meira spurningin um að láta einhvern af öllum þessum bílum hvíla sig heima og nota strætó í staðinn. Þar með aukast kröfurnar á strætó, að sjálfsögðu. Spurningin er hvort strætó hefur "fattað" það.

Ég held að við séum svo kröfuhörð, hvort það er réttlætanlegt eða ekki, þá viljum við getað gengið út á stoppistöð og það eina sem við þurfum að vita er númer hvað vagninn er sem við eigum að taka. Við viljum ekki þurfa að bíða eftir honum nema í örfáar mínútur og alls ekki þurfa að kunna einhverja tímatöflu. Ef til vill eru þetta of miklar kröfur, jafnvel heimtufrekja. Aftur á móti viljum við nýta strætisvagnana sem best og þá er spurningin hvort við verðum ekki að fara þessa leið til að ná því markmiði. Um það stendur valið.

 

Ratsjárstöðvar og Aronskan.

Allt í einu eigum við að fara að greiða fyrir rekstur ratsjárstöðvanna hér á landi. Þá vakna allir upp við vondan draum. Til hvers eru ratsjárstöðvar? Hafa þær borgarlegt eða hernaðarlegt hlutverk? Hverjum gagnast þær? Það er greinilegt að margir eru á gati og hafa ekki unnið heimavinnuna sína.

Ratsjárstöðvarnar fylgjast með og gera flugumferðarstjórn kleyft að stjórna öllu flugi í kringum landið. Það hljómar vel, meira að segja skapar sú vinna tekjur fyrir landann. Á hverju byggist hin hernaðarlega þýðing þessara stöðva? Hver er kostnaðurinn við þann þátt starfseminnar. Þar skortir okkur upplýsingar til að geta tekið afstöðu. Þeir í utanríkisráðuneytinu virðast hafa verið mjög uppteknir í sumar því svörin liggja ekki á lausu.

Ég held að það sé engin þörf fyrir hernaðarlega starfsemi í ratsjárstöðvunum. Hefðbundnar loftárásir eru nánast útilokaðar, þar að auki væri einhver búinn að hringja í Sollu og tilkynna þær, því vinalönd eru allt umhverfis okkur.

Ég held að Aronskan sé aðal vandamálið með ratsjárstöðvarnar. Þar vinna örfáir tæknimenn við sjálfan reksturinn. Umhverfis þá hefur hlaðist fjöldi starfsmanna sem vilja ekki missa vinnuna. Það var hægt meðan Kaninn borgaði brúsann. Núna eigum við að borga þetta sjálf.Þar stendur hnífurinn í kúnni.

Nú þarf Ingibjörg Sólrún að stilla til friðar á fleiri stöðum en fyrir botni Miðjarðahafs. 

Kennaralaun.

Var að heyra um vinkonu okkar. Hún kenndi 80% í fyrra, fékk fyrir það 150 þús í peningum. Núna ákvað hún að fara í Háskóla og mennta sig betur. Fær frá Lánasjóðnum 160 þús í peningum á mánuði.

Er ekki eitthvað bogið við kennaralaunin? 

Ríkasta líkið í garðinum.

Bráðum er ég búinn að lifa í hálfa öld. Ég á bara börn og skuldir. Jú eina eiginkonu líka. Verð sennilega ekki vel stætt lík í kirkjugarðinum. Hef ekki mikla trú á því að maður getið tekið mikið með sér. Bara að einhver minnist manns fyrir einhver góðverk. Vonandi að ég hafi framkvæmt einhver slík. Reyndar ef maður verður ríkt lík þá munu erfingjarnir hafa úr meiru að spila.

Sumir samferðamenn okkar virðast stefna að því með oddi og egg að verða ríkasta líkið í kirkjugarðinum. Sjálfsagt veitir það einhverja huggun.

Svo koma afkomendurnir og eyða öllu saman, síendurtekin saga. Til hvers er þetta allt saman. Erum við ekki bara hluti af náttúrunni. Erum við ekki bara til til að viðhalda stofninum. Þegar því er lokið þá getum við horfið. Indíánar lögðust út þegar þeir voru orðnir til trafala og dóu. Í dag eru amma og afi á fullu og njóta lífsins. Nauðsynlegur hlekkur í lífsgæðakapphlaupinu. Hver á að passa börnin og skutla þeim nema afi og amma svo við hin getum orðið ríkasta líkið í kirkjugarðinum. Eða þannig sko.