Svona borgum við IceSave.

Okkur Íslendingum eru flestar bjargir bannaðar. Ef við samþykkjum IceSave samninginn þá munum við lifa við hungurmörk árum saman ef við förum hreinlega ekki á hausinn. Ef við höfnum honum fer Evrópusambandið í fýlu og reynir að einangra okkur. Bandaríkjamenn og NATO hafa engan áhuga á okkur eftir að kalda stríðinu lauk.

Spurningin er hvort smá smjörklípa kæmi að notum. Segjum okkur úr NATO og bjóðum Kínverjum Keflavíkurflugvöll fyrir herstöð. Auk þess gætum við fengið hingað inn kínverskar verksmiðjur því við erum hvort eð er láglaunasvæði. Allt þetta gegn hóflegu gjaldi, svona einu stykki af IceSave samningi. Þetta er í raun bara spurningin hverjum við afhendum fullveldi okkar, eða þannig sko.

"Vér mótmælum allir"

Eins og Ívar Pálsson bendir á þá er IceSave að umbreytast úr deilu milli þjóða í lítið einkamál. Steingrímur sagði að um væri að ræða samning milli einkaaðila. Það væri ástæðan fyrir því að hann þyrfti leyfi til birtingar á samningnum. Ef deilan við Breta umbreytist í einkamál þá verður að reka það sem slíkt í framtíðinni. Hér er mikil vá fyrir dyrum. Þetta eina atriði er næg ástæða til að fella samninginn á Alþingi.

Að samþykkja ólesinn samning er landráð. Að samþykkja samning sem ber með sér verulega hættu á þjóðargjaldþroti er landráð. Að samþykkja samning sem fenginn var með þvingunum, þar sem Íslendingum var meinaður aðgangur að dómstólum er landráð. Það eru sjálfsögð mannréttindi að fá að fara með mál fyrir dómstóla, alveg sama þó það hugnist ekki mótaðilanum. Alveg sama þó öllum finnist það tímasóun. Mannréttindi snúast ekki um slíka praktíska hluti heldur virðingu.

Því er borið við að staða okkar sé vonlaus. IMF muni spila með og setja þumalskrúfuna á okkur. Evrópusambandið muni henda okkur út í hafsauga. Sagan endurtekur sig í sífellu. Kúgun hefur ætíð verið til staðar, niðurstaðan byggist mun frekar á viðbrögðum hins kúgaða. Eitt sinn settist lítill Indverji á rassinn og heilt heimsveldi fór á hliðina. Í annað sinn stóð upp íslenskur maður og mótmælti ofríki Dana á Íslandi. Í kjölfarið stóðu allir hinir upp og sögðu "vér mótmælum allir". Þessi viðbrögð eru grundvöllur þess að í dag höldum við 17 júní hátíðlegan til að minnast fullveldis og heiðra minningu Jóns Sigurðssonar.

Mér er til efs að Jóni forseta hafi fundist sín samningsaðstaða sterk, sennilega hefur honum fundist hún nær vonlaus eins og okkur. Hann gerði sér aftur á móti grein fyrir því að það var bara ein leið til að komast að hinu sanna, að láta reyna á það. Ætlum við að sitja? Ætlum við að fylgja fordæmi Jóns og standa upp?

 

Lauk Lýðveldinu 5 desember 2008?

Ég er ákaflega hugsi. Er að lesa bók Guðna Th. þessa dagana. Mín upplifun er sú að þann 5 desember s.l. þegar Alþingi Íslendinga samþykkti þingsályktunartillögu var bundinn endir á sjálfstæði okkar Íslendinga. Þá lauk Lýðveldinu eins og við höfum kynnst því hingað til.

Tillaga til þingsályktunar
um samninga varðandi ábyrgð ríkissjóðs á innstæðutryggingum
vegna innstæðna í útibúum íslenskra viðskiptabanka
á Evrópska efnahagssvæðinu.
(Lögð fyrir Alþingi á 136. löggjafarþingi 2008–2009.)

Þingsályktunartillagan hljóðar svona og er mjög saklaus á að líta.

Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að leiða til lykta samninga við viðeigandi stjórnvöld
vegna innstæðna í útibúum íslenskra viðskiptabanka á Evrópska efnahagssvæðinu á grundvelli
þeirra sameiginlegu viðmiða sem aðilar hafa komið sér saman um.

á grundvelli þeirra sameiginlegu viðmiða sem aðilar hafa komið sér saman um.

Það eru þessi viðmið sem skipta öllu máli og fylgja með í þingsályktunartillögunni. Ég er ekki lögfróður en ef Alþingi samþykkir viðmiðin þá hljóta Íslendingar að hafa samþykkt þau. Viðmiðin fylgja hér með.

UMSAMIN VIÐMIÐ
1. Ríkisstjórn Íslands hefur átt viðræðufundi með stofnunum Evrópusambandsins og
hlutaðeigandi aðildarríkjum þess um skuldbindingar Íslands samkvæmt samningnum um
Evrópska efnahagssvæðið að því er tekur til tilskipunar um innstæðutryggingar 94/19/
EBE. Aðilar komu sér saman um að tilskipunin um innstæðutryggingar hafi verið felld
inn í löggjöfina um Evrópska efnahagssvæðið í samræmi við samninginn um Evrópska
efnahagssvæðið og gildi því á Íslandi með sama hætti og hún gildir í aðildarríkjum
Evrópusambandsins.

2. Viðurkenning allra aðila á þessari lagalegu stöðu greiðir fyrir skjótri niðurstöðu samningaviðræðna
þeirra sem nú standa yfir um fjárhagsaðstoð við Ísland, þ.m.t. við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn.
Þessar samningaviðræður skulu fara fram með samhæfðum og
samræmdum hætti og skal þar tekið tillit til hinna erfiðu og fordæmislausu aðstæðna
sem Ísland er í og knýjandi nauðsynjar þess að ákveða ráðstafanir sem gera Íslandi kleift
að endurreisa fjármála- og efnahagskerfi sitt.

3. Stofnanir Evrópusambandsins og Evrópska efnahagssvæðisins munu taka áframhaldandi
þátt í þessu ferli sem fer fram í samráði við þær.

Samkvæmt þessu þá fékk Ísland enga fyrirgreiðslu hjá AGS nema að samþykkja Icesave skuldirnar. Liður 3 tryggir það að við rífum ekki kjaft seinna því Evrópusambandið mun verða samráðsaðili að aðstoð AGS. Ef við fellum samninginn núna á Alþingi munum við ekki fá frekari aðstoð frá alþjóðasamfélaginu.

Við vorum algjörlega borin ofurliði, ekki einu sinni Norðurlandaþjóðirnar studdu okkur. Ekki það að við hefðum ekki góð rök fyrir máli okkar. Nei, það var bara sá sem valdið hefur sem réð, þeir þurfa sjaldnast á lögum að halda.

Ekki veit ég hvort er verra að vera gjaldþrota þjóð eða útskúfuð svöng þjóð. Sennilega erum við hvoru tveggja. Hvað er til ráða kæru landsmenn? Kæra þá fyrir mannréttindarbrot? Kannski er best að við flytjum öll til Englands og skráum okkur atvinnulaus þar.

Kaupa menn hús án fyrirliggjandi veðbókavottorðs.

Við okkur Íslendingum blasa erfiðar spurningar. Þær tengjast Icesave málinu. Erum við skyldug til að greiða Icesave skuldirnar. Þeir einstaklingar sem eiga að þekkja lög og reglur Evrópusambandsins manna best á Íslandi, Stefán Már og Lárus Blöndal, telja svo ekki. Þeir hafa birt greinar endurtekið í vetur um þetta mál. Rök þeirra eru sterk. Ég hef ekki séð nein önnur gagnrök en að við eigum að borga, bara vegna þess. Ekki hafa nein góð lagaleg rök komið fram sem hnekkja málflutningi þeirra Stefáns og Lárusar. Menn telja sig bundnir af undirrituðum minnisblöðum milli ríkja og því hafi þeim verið allar bjargir bannaðar. Minnisblað er ekki ríkisábyrgð það er ljóst. Ríkisábyrgð fæst eingöngu fram með samþykki Alþingis Íslendinga. Ef Alþingi samþykkir ríkisábyrgð sem skerðir fullveldi landsins er það landráð.

Af framansögðu er um mjög stórt mál að ræða, vægt til orða tekið. Mjög áleitin spurning er hvernig þessi samningur mun virka á gengi íslensku krónunnar eða lánshæfimats Íslands. Hvernig munu aðrir bregðast við sem telja sig eiga kröfur á Ísland. Munu þeir koma í kjölfarið og nýta sér Icesave samninginn sem fordæmi. Hvers virði er Landsbankinn í raun og veru. Hversu mikið fellur á íslenska ríkið. Mikið af spurningar og fátt um svör.

Fyrrnefndur samningur er ekki opinber. Þrátt fyrir það á að kjósa um hann á Alþingi. Ef eingöngu Alþingismenn fá að sjá samning hvernig eiga þeir að meta hann með grasrótinni, fólkinu sem veitti þeim valdið.

Það er lágmarkskrafa að samningurinn í heild verði settur á netið þannig að þjóðin geti tekið upplýsta ákvörðun. Við kaupum ekki fasteign án þess að veðbókarvottorð liggi frammi við undirskrift, þannig er það bara hjá siðuðu fólki.

 

 

Áskorun til þingmanna

VIÐ undirritaðir höfum ritað allmargar greinar þar sem við höfum fært lögfræðileg rök fyrir því að okkur sem þjóð beri ekki að endurgreiða þeim innist...

Lárus Blöndal

Stefán Már Stefánsson

 

VIÐ undirritaðir höfum ritað allmargar greinar þar sem við höfum fært lögfræðileg rök fyrir því að okkur sem þjóð beri ekki að endurgreiða þeim innistæðueigendum sem lögðu inn hjá íslensku bönkunum erlendis fyrir hrunið. Við höfum ekki fengið nein málefnaleg rök sem hnekkja okkar ályktunum. Ríkisábyrgð verður ekki til úr engu. Til að hún stofnist þarf afdráttarlausa lagaheimild sem ekki er til staðar í dag vegna innistæðutryggingasjóðs. Við höfum verið þátttakendur í samstarfi ríkja í Evrópu þar sem við höfum tekið upp reglur sem samdar hafa verið af Evrópusambandinu. Ekkert í þeim reglum gerir íslenska ríkið ábyrgt fyrir starfsemi íslenskra einkabanka. Þær reglur hafa hins vegar ekki staðist þær væntingar sem ESB hefur byggt upp í kringum þær. Þær reyndust gallaðar og náðu ekki markmiðum sínum. Þeir ágallar geta hins vegar ekki verið á ábyrgð íslenskrar þjóðar að okkar mati.Þeir samningar sem nú hafa verið kynntir þjóðinni eru tæpast ásættanlegir. Ekki er með góðu móti unnt að réttlæta að við tökum á okkur ábyrgð sem við höfum aldrei gengist undir eða berum ábyrgð á með öðrum hætti, hvað þá að það sé gert á þeim kjörum sem um hefur verið samið. Við köllum eftir lögfræðilegum rökstuðningi fyrir þeim samningum sem búið er að undirrita. Ákvörðunin um undirritun samninganna er stór á alla mælikvarða. Hún er m.a. stór í því ljósi að ekki liggur fyrir hve mikill hluti heildarfjárhæðarinnar, 650 milljarða króna að viðbættum háum vöxtum, kemur í hlut Íslendinga að greiða eða hvort innistæður njóti forgangs fram yfir aðrar kröfur samkvæmt neyðarlögunum. Það er engan veginn hægt að ganga út frá því að það ákvæði neyðarlaganna standist. Það liggur hins vegar fyrir að kröfuhafar allra gömlu bankanna munu láta á þetta reyna og breytir umræddur samningur þar engu um. Ef þetta forgangsákvæði laganna stenst ekki verður greiðslubyrði íslenska ríkisins margfalt meiri en ætla mætti samkvæmt kynningu á samningnum. Samninganefnd Íslands hefur skilað sínu verki. Forsendan í starfi hennar virðist hafa verið sú að okkur bæri skylda til að greiða og því ekki annað að gera en að semja um greiðslukjör. Þessi nálgun er ekki í samræmi við þá þingsályktun sem samþykkt var þann 5. desember sl. á Alþingi né þá kynningu sem fram fór á hlutverki samninganefndarinnar þegar hún var skipuð. Í þingsályktuninni ályktar Alþingi aðeins að fela ríkisstjórninni að leiða til lykta samninga við viðeigandi stjórnvöld á grundvelli tiltekinna viðmiða. Í þeim viðmiðunum er hins vegar ekkert að finna sem bendir til að Alþingi hafi litið svo á að íslenska ríkið væri greiðsluskylt. Í kynningu nefndarinnar á samningnum kemur ekki fram hvers vegna rökum, sem leiddu til þess að íslenska ríkinu bæri ekki að greiða, hafi verið hafnað í samningaviðræðunum. Ekki liggur heldur fyrir hvers vegna alþjóðlegir dómstólar voru ekki fengnir til að skera úr um deiluna svo sem eðlilegt hefði verið í samskiptum ríkja. Hafi þau sjónarmið ekki verið höfð að leiðarljósi í samningaviðræðunum að Ísland væri ekki greiðsluskylt var fyrirfram lítil von til þess að ná viðunandi samningum. Nú er komið að Alþingi Íslendinga að taka afstöðu til málsins. Ef til eru lögfræðileg rök fyrir þeim niðurstöðum sem samninganefndin hefur samið um, þá verður að kynna þau. Það er nauðsynlegt að um þau sé rætt og að skipst sé á skoðunum um þau. Jafnframt verður að greina frá því hvers vegna dómstólaleiðin var ekki valin. Hins vegar er ljóst að ef ekki er upplýst um röksemdir samninganefndarinnar eru þingmenn í jafnmikilli óvissu um það á hverju hún byggist og aðrir landsmenn. Á hverju eiga þeir þá að byggja sína afstöðu?Séu niðurstöður samninganna byggðar á pólitískum sjónarmiðum, t.d. vegna mögulegrar aðildarumsóknar Íslands að ESB, eða beinum eða óbeinum þvingunum, verður að upplýsa það. Síðan verða þingmenn að taka upplýsta ákvörðun um hvort þau sjónarmið réttlæti skuldsetningu þjóðarinnar sem hljóða upp á óvissar en gríðarlegar fjárhæðir þrátt fyrir að lögfræðileg rök hnígi í aðra átt.Það er algjörlega á valdi Alþingis að ákveða hvert framhald þessa máls verður óháð því hvað núverandi og fyrrverandi ríkisstjórnir kunna að hafa sagt eða gert. Við skorum á þingmenn á Alþingi Íslendinga að krefjast þess að öll rök fyrir þeim samningi sem gerður hefur verið, hvort sem þau eru lögfræðileg eða pólitísk, verði kynnt þingi og þjóð og að ákvörðun verði síðan tekin í framhaldi af því. Þjóðin hlýtur að spyrja: treysta þingmenn sér til að taka ákvörðun um að skuldsetja hana um 650 milljarða kr. auk hárra vaxta, án þess að skýr og afdráttarlaus rökstuðningur liggi að baki?


>> Þjóðin hlýtur að spyrja: treysta þingmenn sér til að taka ákvörðun um að skuldsetja hana um 650 milljarða kr. auk hárra vaxta, án þess að skýr og afdráttarlaus rökstuðningur liggi að baki?

Hver er sinnar gæfu smiður.

Íslenskt samfélag er vanþroska. Klíkuskapur, vinagreiði og spilling er í hávegum höfð. Það er ekki rétt að vera strangur við þá sem hafa verið í klíkunni. Ekki er hægt að sparka Valtý né Baldri því þeir hafa verið í klíkunni. Á Íslandi telst það skipbrot ef viðkomandi missir spón úr aski sínum. Í því sambandi skiptir ekki máli hvað lögin segja. Að einstaklingar séu ekki hæfir er einfaldlega að fara eftir lögum. Það á ekki að vera neitt niðurlægjandi, það á frekar að vera upphefð að víkja því þá er hann að fara að lögum. Svoleiðis hluti skilur ekki ættarsamfélagið á Íslandi.

Áfram með lög og reglur. Evrópusambandið ákvað að tryggingasjóður yrði stofnaður í hverju landi og hann greiddi út lágmarks upphæð til eigenda bankabóka ef illa færi fyrir bankanum. Þessi sjóður er fjármagnaður af bönkunum sjálfum. Þessi sjóður er sjálfseignarstofnun. Kemur íslenska ríkinu ekkert við. Evrópusambandið hugsaði sér að eigendur bankabóka fengju lágmarkstryggingu en allt umfram það væri á eigin ábyrgð. Þeir sem vildu vera algjörlega öruggir myndu geyma fjármuni sína undir koddanum eða kaupa sér gull.

Pólitík og vald hefur haft sigur yfir lögum og rétti. Það er munurinn á því að búa í réttarríki eða ekki. Hrói Höttur kynntist því á sínum tíma. Til að bjarga ásýnd Evrópusambandsins þá eigum við að blæða. Það hentar einnig þeim sem ágirnast auðlindir okkar. 

Það virðist sem að gamlir Alþýðubandalagsmenn ætli að ganga erinda Evrópusambandsins. Sjá þeir fyrir sér í hyllingum að Íslendingar undirgangist fimm ára áætlanir í Stalínískum anda. Þeir stjórna og við þrælum á ökrunum, syngjandi Nallan af innlifum. Eða er um að ræða niðurstöðu samninga á milli aflóga embættismanna gegn mjög menntuðum og þjálfuðum samningamönnum Evrópusambandsins. Hangir eitthvað fleira á spýtunni, eitthvað sem er svo hræðilegt að ekki er hægt að segja okkur frá því.

Niðurstaðan er sú að við tökum á okkur greiðslur sem við getum ekki staðið undir, og eigum ekki að greiða. Hvers vegna spyr ég, hvers vegna?

 

"Við lentum í þessu."

Það er ýmislegt sem gerjast í hugum fólks þessa dagana. Hvernig stendur á því að þrátt fyrir þrjár mismunandi Ríkisstjórnir í vetur þá breytist ekki nokkur skapaður hlutur. Sama leikritið en bara mismunandi leikarar. Hvernig stendur á því að Steingrímur snýst eins og vindhani. Er möguleiki að æðstu stjórnendur Íslands á hverjum tíma viti eitthvað sem við hin vitum ekki. Er það sú staðreynd að ef umheimurinn lokar á okkur þá sveltum við að nokkrum vikum liðnum. Olían búin, bóndinn og útgerðarmaðurinn stopp, enginn matur. Hvers vegna er okkur ekki sagt allt!

Er hugsanlegt að íslensk stjórnvöld hafi lagt sig í líma við að láta líta svo út að allt sé í góðu lagi hjá okkur. Höldum áfram með Tónlistarhúsið eins og ekkert hafi í skorist. Yfirvöld hafi brugðist í því að gera umheiminum fulla grein fyrir því að við getum ekki greitt þessar skuldir. Ef Steingrímur hefði sagt í dag að hann ætlaði að reisa 40 grunnskóla á hverju ári næstu 7 árin í Bretlandi hefðum við skutlað honum snarlega á geðdeild. En hann sagði þetta í dag.

Þegar kreppan hófst í október sagði Geir "að við lentum í þessu".  Núna segir Steingrímur líka "við lentum í þessu". Hann fékk þetta bara si sona í hausinn. Skrítið ég hélt að stjórnmálaskörungar breyttu sögunni en væru ekki bara söguritarar. Ef við rifjum upp söguna þá hafa þeir sem greitt hafa sínar stríðskaðabætur farnast illa. Karthagóbúar greiddu sínar skaðabætur að fullu eftir annað Púnverska stríðið. Þeir voru þurrkaðir út í því þriðja. Hefur einhver orðið var við mikla breytingu á mannskepnunni síðan þá?

 

Er Ísland hernumið?

Allt er ekki komið fram um samning Ríkisstjórnarinnar við Breta og Hollendinga. Það er skömm að við séum ekki upplýst. Það eru svik að við sem eigum að borga vitum ekki alla málavexti. Þessi staðreynd er sorgleg. Það sem við vitum er að álögur á íslenska þjóð munu aukast um 40 milljarða á ári næstu 7 árum. Ef eignir Landsbankans eru lítils virði munum við skulda 1000 milljarða eftir 15 ár. Þetta er mjög sorglegt. Ég var reiðubúinn til að berjast gegn ofureflinu til síðasta manns. Við rýtingstungu þeirra skötuhjúa setur mig hljóðan. Það er í raun í fyrsta skiptið síðan kreppan skall á sl haust. Ég ætlaði að berjast og sigra. Við héldum að Steingrímur myndi standa við stóru orðin.

Ef þetta er niðurstaðan þá er ekki mikið sem venjulegt fólk getur gert. Ég vil ekki borga, það særir réttlætisvitund mína. Eina leiðin er að flytja úr landi. Það er í raun eðlilegt framhald því við höfum verið hernumin.

Kópavogssamningurinn 1662, taka tvö.

Það er ekki laust við óbragð í munninum núna. Kópavogsfundurinn 1662 kemur upp í hugann. Þau ætla að skrifa undir samning við Breta og Hollendinga í nótt. Samning sem bindur mig og börnin mín á skuldaklafa til langs tíma. Því gagnstæða var einmitt lofað fyrir síðustu kosningar. Skuldir sem við fjölskyldan tókum engan þátt í að stofna til. Hvers vegna fáum við ekki að kjósa um þetta beint, það er jú við sem eigum að borga. Hvers vegna fáum við ekki að vita hvaða eignir eiga að koma upp í skuldina, eignir sem Bretarnir vilja ekki sjá. Hvers vegna þetta leynimakk. Að sjálfsögðu eiga allar þessar upplýsingar að vera á heimasíðu Alþingis. Það er eins og við hin séum algjörir óvitar og best að við vitum sem minnst.

Leyndin er einn af orsakavöldum hrunsins. Steingrímur og Jóhanna aðhyllast ennþá slík vinnubrögð. Þau eru alin upp við slíka foræðishyggju áratugum saman. Þau skilja ekkert annað. Allt á að vera klappað og klárt fyrir blaðamannafundinn á morgun. Síðan má aflétta leyndinni seinna fyrir söguritara. Ekki núna fyrir þjóðina sem á borga.

Við kusum steingervinga og kerfiskarla yfir okkur í maí. Því miður. Steingrímur virðist vera fúinn kerfiskarl sem getur ekki verið snöggur né farið ótroðnar slóðir. Hvorki frumkvæði né nýjabrum. Jóhanna virðist vera einangraður eldri borgari. Heilsar ekki, svarar ekki og segir alltaf það sama. 

Sjálfsagt mun lokaniðurstaðan vera  Jóhönnu og Steingrími að skapi. Innan ekki svo langs tíma mun mengun og ofveiði heyra sögunni til. Hvalaveiði aflögð. Það kunna Vinstri-græn að meta. Einnig mun Jóhanna gleðjast því allir Íslendingar munu verða komnir í Evrópusambandið. Engin furða því við verðum öll flutt héðan, sennilega til Evrópu. 

 

Blaðamenn.

Það var viðtal við útlending í Kastljósinu í vikunni. Hann ræddi um mistök blaðamanna í aðdraganda og í kjölfar hrunsins í haust. Þessi mistök voru ekki á neinn hátt einskorðuð við Ísland. Það virðist vera um alþjóðlegt vandamál að ræða. Mistökin felast í því að stunda ekki heiðarlega og nákvæma blaðamennsku. Skýringanna var að leita í ýmsu. Meðvirkni, því allir voru á eyðslutrippi og þar með blaðamennirnir líka. Menn vildu ekki rugga bátnum því það gæti komið eigendum miðlanna illa og þar með blaðamannanna. Allt mjög skiljanlegt og í takt við mannlegt eðli.

Því miður virðist sem blaðamenn hafi ekki lært mikið af mistökum sínum. Kannski er óttinn við atvinnuleysið sem heldur þeim niðri. Er sparnaður í kjölfar kreppunnar sem kemur niðurá góðri blaðamennsku? Hvað um það. Það skortir mikið á góða blaðamennsku enn í dag. Það sem við viljum sjá eru blaðamenn sem kafa vel og grafa upp staðreyndir. Staðreyndir sem eiga erindi við alþjóð en einhverjir vilja halda leyndu fyrir okkur. Það væri góð tilbreyting ef blaðamenn skúbbuðu meira í stað þess að flytja eingöngu fréttir af liðnum atburðum. 

Reyk-ja-vík og Jóhanna.

Það voru margir á Íslandi sem biðu spenntir eftir munnlegri skýrslu Jóhönnu í dag. Skýrslu um hversu hratt og örugglega sumir Íslendingar fara í gjaldþrot. Það var mjög sérkennilegt að hlusta á Jóhönnu. Þegar hún er loksins komin í góða aðstöðu til að hygla þeim sem minna mega sín þá verða ákvarðanirnar sem hún þarf að taka þær erfiðustu á lífsleiðinni. Svolítið sérstakt verð ég að segja. Ég hefði haldið að það yrði auðvelt að valta yfir auðvaldið og færa almúganum fé og völd.

Hún afneitaði AGS og sagði það gert fyrir almenning að staðgreiða skuldir þjóðarbúsins í einum grænum. AGS og erlendir lánadrottnar kæmu hvergi nærri þeim fyrirætlunum Ríkisstjórnarinnar. Fyrirgefið en er mig að dreyma.

Verst af öllu að fátt nýtt kom fram í ræðu Jóhönnu. Mest atriði sem þegar hefur verið fjallað um. Gerði Jóhanna sér ekki grein fyrir að við biðum með öndina í hálsinum í dag eftir ræðu hennar. Þetta var nokkurn veginn síðasti séns að standa sig. Ef þessi taktík sjálfsvorkunnsemi og stefnuleysis á að vera aðalsmerki Ríkisstjórnarinnar er ekki von á góðu. Mörg þúsund manns bíða eftir lausn sinna mála. Þá er það alls ekki ásættanlegt að þau ætli að tékka á því fólki við tækifæri .Hætta er á því að þá muni Reykjavík bera nafn með rentu.