Hvatir manna.

Að segja að lífið sé sérkennilegt er sennilega tóm vitleysa. Lífið eða tilveran endurtekur sig í sífellu. Meðan maður rýnir sem fastast á núið verður maður af heildarmyndinni. Það getur á stundum valdið því að maður komist að óheppilegri niðurstöðu.

Við fæðumst, fjölgum okkur og deyjum. Þannig er það nú bara.

Hvatir mannskepnunnar eru í sjálfu sér ekki margar. Þær eru auðflokkanalegar og að nokkru fyrirséðar. Eins og þetta með að fjölga sér sýnir glögglega. Söfnunarárátta er önnur mjög sterk hvöt. Það sem einkennir það er að flestir safna einhverju sem margir aðrir vilja eiga. Af því leiðir samkeppni um eitthvað sem síðan veldur spennu manna á millum.

Því er hægt að skýra margt í hegðun mannskepnunarinnar út frá þessum staðreyndum. Við söfnun fjár, eigna, hlutabréfa og náttúruauðlynda eru þessar hvatir allsráðandi. Þar að auki er um margendurtekið hegðunarmynstur að ræða í mannkynssögunni.

Yfirleitt reyna menn að safna hlutum með sem minnstum tilkostnaði. Þeir sem söfnuðu kvóta í fiskveiðum tókst það án mikils tilkostnaðar í upphafi. Sumir hafa reynt að safna orkulindum landsins á sama hátt. Ingibjörg Sólrún reynir að safna atkvæðum með því að styggja ekki Geir að ráði. Segir nýgerða kjarasamninga tímamótasamninga og klórar í mannréttindabrot með bómull.