Neskaupsstaður.

Nú er ég kominn á Neskaupsstað. Ég leysi þar af sem svæfingalæknir. Þeim hefur ekki tekist enn að fá fastan svæfingalækni þannig að við svæfingalæknarnir frá þéttbýlisstöðunum höfum verið hér til skiptis í fríiunum okkar. Veðrið er það sem kallast ofboðslega gott, sól 20 stiga hiti og allt of lítil gola. Þetta gleður marga en mér finnst þetta fullheitt, erfitt að gleðja gaura eins og mig. Þetta er þó mun betra en vetrarófærð og hríðabyljir og er ágætis sárabót fyrir öll skiptin sem ég hef verið hér í endalausri þoku og rigningu. Reyndar kannast enginn heimamaður við slíkt veðurfar hér þannig að annað hvort eru þeir eða ég haldnir einhverri skynvillu.

Kjölturakkinn minn.

Hundar eru sérkennilegar skepnur. Þeir eru í raun mjög húsbóndahollir. Þeir vilja þóknast manni. Því er svo auðvelt að þjálfa þá og láta þá fylgja settum reglum. Þeir vefengja ekki forystu mína. Því er forysta mikil ábyrgð. Ég verð að vera traustsins verður. Hundurinn reiðir sig á mig. Ef ég bregst eða brýt trúnað við hundinn þá getur samstarf okkar farið algjörlega í vaskinn. Þetta er því gagnkvæmt. Þannig er það í daglega lífinu líka. Þeir sem eru foringjar verða að gæta sín að bregðast ekki trúnaði við sína liðsmenn. Ef það gerist getur hundurinn dáið og breyst í varúlf.

Sigurjón Þórðar Framkvæmdarstjóri FF.

Það er gott til þess að hugsa að Sigurjón Þórðar verði næsti framkvæmdastjóri FF. Hann er öflugur talsmaður helstu baráttumála flokksins. Mjög öflugur sendiherra hinna dreifðu byggða landsins. Oft hefur verið þörf en nú er nauðsyn. Sjaldan hefur verið sótt jafn hart að sjávarplássum landsins og nú. Svona feikivinsæll maður og Sigurjón er, jafnvel langt út fyrir raðir flokksins, mun koma þar sterkur inn. Í raun ómissandi fyrir framtíð FF flokksins. Fyrir utan hans almennu vinsældir þá hefur hann ásynd hins ákveðna stjórnmálamanns sem hefur jafnframt ekki átt í illdeilum innan flokks og barist mikinn fyrir mörgum góðum málum án þess að festa sig í neinum öfgum.

Því geta íbúar sjávarbyggða landsins treyst áfram á að Sigurjón verði áfram þeirra sendiherra þrátt fyrir að hann komst ekki inn á þing. 

Hafró og Bónus

Mér skilst að Hafró kanni fiskinn sem sjómenn koma með að landi og noti hann til að meta fiskinn í sjónum. Soldið merkilegt. Ég hefði haldið að sá fiskur segði okkur eingöngu hvað viðkomandi sjómenn velja til að koma með að landi. Eins og það sem ég kem með úr Bónus er fyrst og fremst lýsing á mínum smekk, þarf alls ekki að sýna dæmigerðan þverskurð á vörum Bónusar.

Ef þetta er nú allt rétt skilið hjá mér þá verð ég að segja að aðferðir Hafró eru ákaflega frumstæðar. Þær hljóta að vera misvísandi, það sér það hver heilvita maður. 

Landsleikur.

Nú er aftur landsleikur í beinni. Dásamlegt, þá fæ ég frið. Allir "grýttir" fyrir framan kassann. Ég get leikið lausum hala og gert það sem mér hugnast. M.a. að blogga. Ég verð að láta mér lynda að heyra í þulnum, stundum er það hrein skemmtun. Hann sagði áðan þegar Svíar skoruðu " þetta vildum við alls ekki" Hvernig datt manninum í hug að það væri keppikefli okkar að Svíarnir skori, hann veit sennilega ekkert um fótbolta.

Lystarstol þorskanna.

Ég held að þetta með glorhungraða matvanda þorska sé að koma hjá mér. Ég er aftur á móti að velta fyrir mér öðrum þorskum. Eftir lýsingum að dæma þá eru þeir álíka matvandir og glorhungraðir og þorskarnir í hafinu. Þeim finnst litlir og meðalstórir útvegsstaðir á landinu okkar ekki kræsilegir. Þessi sótt hefur ágerst svo í seinni tíð að helst má líkja við lystarstol á háu stigi. Þeir hafa sótt mun meir í stærri staðina. Sumir segja að þessi sjúkdómur sé eðlileg þróun stofnsins. Það hljóta að vera ríkar andstæður sem gera stofni eðlilegt að þróast sökum sjúkdóms. Hér þrýtur mig allan skilning þrátt fyrir langskólanám. Hef ég í hyggju á næstunni að ganga um eins og betlandi maður og reyna að fá botn í þetta, læt vita þegar ég verð fróðari.

Glorhungraðir fiskar.

Kenningin um vanveidda glorhungraða þorska virðist ekki eiga upp á pallborðið hjá ráðamönnum þjóðarinnar. Ef hún er rétt, hvað þá?

Jú, eftir því sem við veiðum færri fiska því fleiri verða um fæðuna í hafinu. Þá drepast enn fleiri úr hungri og færri hafa þrek til að auka stofnstærðina. 

Ef hún er röng þá er næg fæða í sjónum en við veiðum of mikið. Þá er lausnin að veiða minna svo fiskurinn hafi tækifæri til að fjölga sér.

Vesalings Einar K. að þurfa ákveða hvora leiðina við skulum fara. Hann er sjálfsagt búinn að ákveða sig fyrir löngu, því niðurstaða Hafró var ekki óvænt, a.m.k. ekki fyrir innvígða. Þegar rætt er um "þverpólitískt samráð" á hann ekki þá við að niðurstaðan verði samsuða sem muni geðjast sem flestum hagsmunaaðilum sem eitthvað mega sín. Það er pólitík. Ef ákvörðunin er alltaf pólitísk hvers vegna að reka þessa vesalings vísindamenn á haf út til að telja fiska. Í stað "þverpólitísks samráðs" er þá ekki nær að fá fjölda vísindamanna með ólíka sýn á vandamálinu og lausnir til að koma saman og ræða málin. Þetta er í raun líffræði fyrst og fremst. Halda almennilega vísindaráðstefnu, þær hafa nú verið haldnar af minna tilefni. 

Matvandir þorskar hjá Hafró.

Hvernig skyldi maður telja fiska. Um það er deilt. Fyrir landkrabba sem sér bara fisk á disk geta rökræðurnar heldur betur snúist fyrir manni.

Við höfum verið þokkalega hlýðin Hafró, svona nokkurn veginn fiskað fjórðunginn af stofninum, þ.e.a.s ef ég skil þetta rétt. Ef svo er hljóta 75% að geta haldið stofninum við, a.m.k. ef um væri að ræða kanínur. En nú er þorskurinn ekki kanínur. Að fiskistofn sem ætíð minnkar í mælingum þrátt fyrir hóflega veiði, það hlýtur að vera eitthvað að, við erum að missa af einhverju. 

Gætu mælingarnar verið rangar, vorum við að veiða allt of stóran hluta af stofninum. Ættu þá ekki þorskarnir sem koma að landi núna að vera feitir og pattaralegir því þeir hafa nóg að éta því. mér skilst að þorskurinn sem við veiðum sé ekki feitur heldur grannur og vesældarlegur. Ætli þorskurinn sé orðinn svona matvandur hin síðari ár. Sennilega ekki, ég ætla að minnsta kosti ekki að veðja á að uppeldisfræði hafdjúpanna hafi breyst mikið. Ég held að enn gildi að eins dauði er annars brauð.

Þetta mjakast hjá mér, kannski mun ég skilja þetta einhvertímann, góð ráð vel þeginn.